,,Norwegian wood" to mój pierwszy, ale już wiem, że z pewnością nie ostatni kontakt z twórczością Harukiego Murakamiego.

Zabierałam się za niego od dłuższego czasu, obawiając się rozczarowania, bo czasem tak bywa, że nie podzielam zachwytów ogółu dla jakichś książek, ale w tym przypadku żałuję, że tak długo omijałam twórczość tego japońskiego autora. ,,Norwegian Wood" jest wspaniałe! Z pozoru prosta historia, bez jakichś zwrotów w akcji, zakończenia można się domyślać już od początku, a mimo to naprawdę zachwyca! Może właśnie tą prostotą, nostalgią, klimatem Japonii późnych lat 60 (a także wyrazistym choć oczywiście niezamierzonym kontrastem tego obrazu i realiów Polski w późnych latach 60). W dodatku te inspiracje The Beatles... treść powieści naprawdę pasuje do piosenki o tym samym tytule. Piękna, liryczna, choć momentami bardzo smutna powieść inicjacyjna w subtelny sposób pokazująca dorastanie zarówno Watanabe'go jak i dojrzewanie pewnych uczuć w bohaterach, powolną przemianę człowieka.

I jeszcze jedno, to co najbardziej mnie przekonało do sięgnięcia po kolejne dzieła Murakamiego: mistrzowskie operowanie językiem i naprawdę świetny styl! Przez ,,Norwegian Wood" wręcz przepłynęłam i wcale nie miałam uczucia, że ta książka ma tyle lat co ja. Być może też ukłony należą się tłumaczkom, ale trzeba przyznać, że jest to stylistyczny majstersztyk.

,,Norwegian wood" to mój pierwszy, ale już wiem, że z pewnością nie ostatni kontakt z twórczością Harukiego Murakamiego.

Zabierałam się za niego od dłuższego czasu, obawiając się rozczarowania, bo czasem tak bywa, że nie podzielam zachwytów ogółu dla jakichś książek, ale w tym przypadku żałuję, że tak długo omijałam twórczość tego japońskiego autora. ,,Norwegian...