Zachęcona przez artykuł w "Wysokich obcasach" zabrałam się z zapałem do czytania tej książki. Po monotonnym wstępie liczyłam, że w końcu się rozkręci, coś się wydarzy, ale dotarłam do połowy i nadal nic. Skończyłam czytać i uznałam, że właśnie ta monotonia i prostota historii są tutaj najważniejszymi elementami.
Nie podobała mi się. Wolę szybszą akcję i mniej dziwaczności.
Czytając czułam się przygnębiona. Zwłaszcza po wątkach z Duncanem. Może nie zrozumiałam przesłania, ale jego postać mnie przerażała. Tak samo jak wątki ze wstrętem do jedzenia - przez nie sama traciłam apetyt.
W całej powieści jedynie Peter wydawał się normalny, ale przez to został przedstawiony jako ten najgorszy i jedyny sprawca wszystkich nieszczęść.
Podsumowując książka zmusza do zastanowienia się do czego tak naprawdę dążymy i czy podążając bezmyślnie za tłumem nie gubimy gdzieś po drodze samych siebie. Mi jednak to przesłanie nie rekompensuje braku przyjemności z czytania powieści.

Zachęcona przez artykuł w "Wysokich obcasach" zabrałam się z zapałem do czytania tej książki. Po monotonnym wstępie liczyłam, że w końcu się rozkręci, coś się wydarzy, ale dotarłam do połowy i nadal nic. Skończyłam czytać i uznałam, że właśnie ta monotonia i prostota historii są tutaj najważniejszymi elementami.
Nie podobała mi się. Wolę szybszą akcję i mniej...