Chudziutki "Dom z papieru" to mój przerywnik pomiędzy grubymi tomiskami, cegłami, które - powiem szczerze - uwielbiam. Przepadam za długo ciągnącymi się, bogatymi w słowa powieściami, z bohaterami, do których mogę się przywiązać.

Ta niewielka książeczka jako przedmiot jest bardzo ładna, pięknie wydana, wyraźny (brązowy!) druk, marginesy z oddechem, przyjemnie jest wziąć ją do ręki; cegły z niej jednak nie będzie, za cienka jest :-)

Czy książki mogą się stać prawdziwymi cegłami? Największy bibliofil Urugwaju w przypływie szaleństwa zamienia swe książki na cegły - buduje ze zbieranych całe lata woluminów (a ma ich - bagatela! około dwudziestu tysięcy) dom na odludziu, a potem usiłuje znaleźć pewną książkę, którą chce wysłać kobiecie i....

Tę historię opowiada inny miłośnik książek, narrator - profesor literatury, który ma piękny, uporządkowany, codziennie odkurzany księgozbiór, nigdy nie bazgrze po książkach a gdy czyta jedną z nich korzysta jeszcze z co najmniej dwudziestu kojarzących się w jakiś sposób z tą czytaną...

Ciekawa historia (choć króciutka, takie właściwie opowiadanie), którą przeczytałam w parę dni, jeżdżąc tramwajem do pracy. Nie była to chyba najlepsza sceneria dla tej historii, której czytanie wymagałoby na przykład wygodnego fotela z widokiem na własny księgozbiór, świecy, wina...

Książka, powiem szczerze, jest trochę przerażająca, można poczuć ciarki na plecach. I jest bardzo iberoamerykańska, pełna magii. Tym razem magia dotyczy książek, o których Domingues pisze głównie jak o przedmiotach, które się gromadzi, pożądliwie zbiera, wydaje na nie wszystkie pieniądze, stawia we wszystkich kątach w domu lub na luksusowych regałach, buduje się wokół tego całe życie... Uwaga - jednak to tylko książki - każda z nich jest podróżą, ale nie zastąpią życia...

Ale jak w sobie pokonać tę dziwną pazerność, jak ugasić płomień w oczach, gdy widzę tę, którą tak chciałabym mieć...

Niewielka książeczka, a jednak wzbudziła we mnie wiele przemyśleń. Na przykład takie, że nie jest mi obojętne jak książka jest wydana, jaka jest wielkość czcionki, czy strony nie są przeładowane tekstem, czy zachowany jest rytm graficzny. Książka to też piękny przedmiot, który się ogląda, wiele razy dotyka, a nawet wącha :-) - o tym wiedzą już polscy wydawcy, na przykład Świat książki, który wydał "Dom z papieru", wydawnictwa Znak, WAB czy Smak słowa. A te ich piękne okładki tak kuszą... Kiedyś bardzo lubiłam serię Kameleon wydawnictwa Zysk i S-ka, jednak teraz zniechęca mnie drobny druk, broszurowe okładki. Wydajcie proszę moje ulubione książki ponownie!

Chudziutki "Dom z papieru" to mój przerywnik pomiędzy grubymi tomiskami, cegłami, które - powiem szczerze - uwielbiam. Przepadam za długo ciągnącymi się, bogatymi w słowa powieściami, z bohaterami, do których mogę się przywiązać.

Ta niewielka książeczka jako przedmiot jest bardzo ładna, pięknie wydana, wyraźny (brązowy!) druk, marginesy z oddechem, przyjemnie jest wziąć...