Na niektórych książkach powinno widnieć ostrzeżenie: dozwolone do lat dziesięciu. Nawet nie chodzi o dziecięcą naiwność akcji, gorzej, że nie znalazłem żadnej osobistej myśli czy zdania autorki, raczej zebrała paręnaście książek z cyklu płaszcza i szpady i przepisała co bardziej pasujące zdania, rzucając przy tym okiem do podręcznika historii, żeby nie było tak całkiem absurdalnie. Sama fabuła, nie tyle że jest naciągana, jest nieprawdopodobna, co rzecz jasna, gdyby to była książka dowcipna, na pewno rozweseliłoby czytelnika, ale tutaj bohaterowie są śmiertelnie poważni, jakoby niosąc w sobie głębsze przesłanie. Dodam, że Selena, biedna jak mysz kościelna, zagubiona, łatwowierna, cnotliwa, śliczna itd., trafia zawsze do pałacu panującego, czy to Mezopotamia, Persja, Egipt ( przepraszam, w Egipcie trafia do najważniejszej świątyni), gdzie dzięki swojej wspaniałej wiedzy lekarskiej ratuje kogoś na wysokim stołku, przy okazji okazując pokłady miłosierdzia każdemu, kto tylko się nawinie. I wszyscy próbują ją zatrzymać u siebie w luksusach, ją jednak gna bo bezdrożach płomień miłości sprzed x-lat. Ten jej oblubieniec to także uosobienie cnót wszelakich i również obraca się wokół wysoko postawionych dostojników, wyłącznie dzięki swoim zdolnościom medycznym. I oczywiście bajeczka dla grzecznych dzieci tak się kończy, jak można było domyślać się po pierwszym rozdziale.
Właściwie, zabrakło mi tylko w tej opowieści złego czarnoksiężnika, uparcie drepczącego Selenie po piętach. Autorka próbuje od czasu do czasu wstawić kogoś negatywnego, ale tak jakoś bez przekonania. Może to jej samodzielność w pisaniu, odważna próba zerwania ze schematem?

Na niektórych książkach powinno widnieć ostrzeżenie: dozwolone do lat dziesięciu. Nawet nie chodzi o dziecięcą naiwność akcji, gorzej, że nie znalazłem żadnej osobistej myśli czy zdania autorki, raczej zebrała paręnaście książek z cyklu płaszcza i szpady i przepisała co bardziej pasujące zdania, rzucając przy tym okiem do podręcznika historii, żeby nie było tak całkiem...