Czytanie tej książki było jak cofnięcie się w czasie do momentu wojen chrześcijan z wojskami Saladyna o Jerozolimę. Jednak fabuła nie skupia się tylko na konflikcie zbrojnym. Autor opowiada też o zakonach, jak asasyni, templariusze, czy szpitalnicy, których celem jest odnalezienie i odzyskanie najcenniejszej z relikwii- Prawdziwego Krzyża, na którym skonał Jezus Chrystus.

Akcja jest wartka, urozmaicana scenami walk. Bohaterowie są dobrze wykreowani, ich dzieje są pełne przygód i niebezpieczeństw. Zwłaszcza postać Morgennesa, pewnego szpitalnika, staje się czytelnikowi coraz bliższa, w miarę poznawania jego historii i motywacji.

Fabuła obfituje nie tylko w sceny walk, podróży i pogoni, ale też w cuda, małe i duże. Ogólnie książkę czytało mi się świetnie, to naprawdę fajna powieść przygodowa.

Czytanie tej książki było jak cofnięcie się w czasie do momentu wojen chrześcijan z wojskami Saladyna o Jerozolimę. Jednak fabuła nie skupia się tylko na konflikcie zbrojnym. Autor opowiada też o zakonach, jak asasyni, templariusze, czy szpitalnicy, których celem jest odnalezienie i odzyskanie najcenniejszej z relikwii- Prawdziwego Krzyża, na którym skonał Jezus Chrystus....

Porównywanie książki wnuka znanego Alberta do "Imienia Róży" to oczywiście dość odważny żart nierozgarniętego kawalarza.
Ale całkiem to fajna, chłopacka, przygodówka, z rodzaju tych, jakie czytało się pacholęciem będąc, pod kołdrą, z latarką na tzw. płaską baterię.

Porównywanie książki wnuka znanego Alberta do "Imienia Róży" to oczywiście dość odważny żart nierozgarniętego kawalarza.
Ale całkiem to fajna, chłopacka, przygodówka, z rodzaju tych, jakie czytało się pacholęciem będąc, pod kołdrą, z latarką na tzw. płaską baterię.

Z całej trylogii najfajniejsza część. Zachwyciłam się samym rycerzem Morgennedem. W następnych częściach już nie.

Z całej trylogii najfajniejsza część. Zachwyciłam się samym rycerzem Morgennedem. W następnych częściach już nie.

Okładkowa recenzja porównuje tę powieść do "Imienia róży", co uważam za duże nadużycie - nie wystarczy umieszczenie akcji w średniowieczu i okraszenie jej postaciami rycerzy, by porywać się na takie zestawienia.
Książka bardziej przypomina inne, wspomniane na okładce tytuły: "Indiana Jones" i "Władca Pierścieni" - dużo tu niesamowitych przygód, niebezpieczeństw, nagłych zwrotów akcji, a pod koniec również elementów fantastycznych. Poszukiwania Prawdziwego Krzyża przywodzą na myśl pogoń za skarbami, które mają ukrytą, nadprzyrodzoną moc, mogącą i ratować, i niszczyć.
W powieści Camusa wielka relikwia staje się ością niezgody między rycerzami Świątyni i Szpitalnikami - zamiast zewrzeć szyki, konkurują oni między sobą, a nawet posuwają się do niecnych intryg i mordów, by prześcignąć rywali.

Postać głównego bohatera pokazana jest nieco sztampowo, chociaż nie można odmówić mu i oryginalnych przemyśleń na temat istoty religii.
Znacznie bardziej interesująca jest kreacja Saladyna, który jawi się tu jako człowiek honoru, inteligentny i sprytny, mający swoje racje i doskonale orientujący się w wewnętrznych sporach chrześcijan.

Całość napisana jest wartko, barwnie, trzyma w napięciu, ale zakończenie okazało się przewidywalne.
Mocną stroną jest natomiast dobrze pokazane tło historyczne.

Okładkowa recenzja porównuje tę powieść do "Imienia róży", co uważam za duże nadużycie - nie wystarczy umieszczenie akcji w średniowieczu i okraszenie jej postaciami rycerzy, by porywać się na takie zestawienia.
Książka bardziej przypomina inne, wspomniane na okładce tytuły: "Indiana Jones" i "Władca Pierścieni" - dużo tu niesamowitych przygód, niebezpieczeństw, nagłych...

Uwielbiam historię a wyprawy krzyżowe są dla mnie jednym z najciekawszych momentów w dziejach. Sam nawet nie wiem dlaczego tak jest. Niemniej jednak starcie chrześcijaństwa z islamem, starcie religii ale też wielkich kultur i światopoglądów, rozgrywające się w tajemniczej a zarazem pięknej scenerii Bliskiego Wschodu sprawiają, iż cała ta tematyka niezwykle jest niezwykle pociągająca. Dlatego właśnie kiedy zobaczyłem tą książkę na półce bibliotecznej, nie zastanawiałem się długo, chociaż kiedy kilka minut wcześniej wchodziłem do budynku, kompletnie nie miałem pomysłu co wypożyczyć tym razem ?

Głównym wątkiem powieści są losy jednego z chrześcijańskich rycerzy, cudem ocalałego z pogromu w bitwie pod Hittin. Na pierwszy rzut oka to taki niewyraźny bohater. Ot zwykły rycerzyk, zakonnik, zagubiony gdzieś w Ziemi Świętej. W gruncie rzeczy to jednak interesująca ale niestety tragiczna postać zagubionego wojownika. Człowiek który zatracił pamięć i swoją tożsamość. Jedyną drogą do wyjścia z matni staje się dla niego podjęcie wyprawy, której celem ma być odnalezienie relikwii Świętego Krzyża.

W ciekawy sposób została przedstawiona postać najsłynniejszego arabskiego przywódcy tamtego okresu – Saladyna. Nie był on bowiem barbarzyńcą, dziesiątkami mordującym niewinnych chrześcijan. Był wielkim wodzem i politykiem ale jednocześnie miłośnikiem sztuki i nauki. Potrafił i chciał nawet rozmawiać z przywódcami państw łacińskich, jak równy z równym, czego niestety nie można powiedzieć o niektórych współczesnych przywódcach arabskich.

Co ciekawe najbardziej w tej książce spodobał mi się pewien cytat, odnoszący się do głównego bohatera : „(…) wydawał się niestały jedynie dlatego, że nie widziano drogi, którą podąża. W gruncie rzeczy było jasne, że kroczy nią samotnie, tragicznie osamotniony.” Kiedy przeczytałem ten fragment, uśmiechnąłem się tylko i pomyślałem : skąd ja to znam…

Uwielbiam historię a wyprawy krzyżowe są dla mnie jednym z najciekawszych momentów w dziejach. Sam nawet nie wiem dlaczego tak jest. Niemniej jednak starcie chrześcijaństwa z islamem, starcie religii ale też wielkich kultur i światopoglądów, rozgrywające się w tajemniczej a zarazem pięknej scenerii Bliskiego Wschodu sprawiają, iż cała ta tematyka niezwykle jest niezwykle...

Wielkie rozczarowanie. Początek jest obiecujący, ale im dalej w las tym gorzej. Wątki fantastyczne psują tylko obraz i sprawiają wrażenie, że są dodane na siłę. Książka w pewnym momencie odrzuca czytelnika, nudzi i sprawia, że nie można doczekać się zakończenia, by na dobre odstawić ją na półkę.

Wielkie rozczarowanie. Początek jest obiecujący, ale im dalej w las tym gorzej. Wątki fantastyczne psują tylko obraz i sprawiają wrażenie, że są dodane na siłę. Książka w pewnym momencie odrzuca czytelnika, nudzi i sprawia, że nie można doczekać się zakończenia, by na dobre odstawić ją na półkę.

Bardzo fajna przygodowa powieść.

Bardzo fajna przygodowa powieść.

Po lekturze nie mam ochoty na więcej.

Po lekturze nie mam ochoty na więcej.

Nie wiem kto wymyślił, że nawiązuje "klimatem i stylem do „Imienia róży” Umberto Eco". Ta książka nie ma nic wspólnego z wielkimi dziełami Eco czy Zofii Kossak - jest to słaba przygotówka kostiumowa i nic więcej.

Nie wiem kto wymyślił, że nawiązuje "klimatem i stylem do „Imienia róży” Umberto Eco". Ta książka nie ma nic wspólnego z wielkimi dziełami Eco czy Zofii Kossak - jest to słaba przygotówka kostiumowa i nic więcej.

Bardzo dobra

Bardzo dobra