I znowu dałam sie nabrać na piękne słówka z okładki. Ani mnie ta ksiazka nie wzruszyła, ani nie rozbawiła, a juz zdanie o piekle emigracyjnej izolacji to naprawde jakiś żart.
Panienka przyjeżdża tak naprawde "na gotowe", ma załatwiona prace, mieszkanie u rodaków, opiekę księdza, wszyscy sie z nią cackaja, a na dodatek tajemniczy sponsor opłaca jej kurs księgowości. I gdzie tu okładkowe piekło?
A ze tęskni za domem, to normalne, ale da sie przeżyć.
Cała historia jest jak dla mnie banalna, powiedziałabym taka telenowelowa.
To co mi bardzo przeszkadzało to brak głębi psychologicznej właściwie wszystkich postaci wystepujących w powieści. Ot, są, ale za wiele to sie o nich nie dowiadujemy. A do tego wszystkiego irytująca, bezwolna główna bohaterka.
Moze tutaj jestem trochę niesprawiedliwa, bo patrzę na Eilis oczami kobiety współczesnej, a w tamtych czasach młode kobiety raczej własnego zdania nie miały i robiły to czego od nich oczekiwano. Ale nic na to nie poradzę, mierzi mnie takie niezdecydowanie i brak własnej woli.
Jedyne co mi sie w tej książce spodobało, to tło. Atmosfera lat 50.: konflikty rasowe (pierwsze czarne klientki w sklepie i reakcja sprzedawczyń), różnice kulturowe (irlandzko - włoskie).

Ponieważ znowu jestem w mniejszości, bo jak widzę same pozytywne opinie na temat tej ksiazki, to jeśli lubicie takie historyjki - przeczytajcie sami.

I znowu dałam sie nabrać na piękne słówka z okładki. Ani mnie ta ksiazka nie wzruszyła, ani nie rozbawiła, a juz zdanie o piekle emigracyjnej izolacji to naprawde jakiś żart.
Panienka przyjeżdża tak naprawde "na gotowe", ma załatwiona prace, mieszkanie u rodaków, opiekę księdza, wszyscy sie z nią cackaja, a na dodatek tajemniczy sponsor opłaca jej kurs księgowości. I gdzie...