Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2014/10/35-trzeci-znak-yrsa-sigurdardottir.html

Czytałam już jedną książkę Yrsy ("Pamiętam cię"), która bardzo mi się podobała, ale była z gatunku horror, a wiem, że Yrsa specjalizuje się w thrillerach, więc postanowiłam zapoznać się z pierwszą częścią serii o prawniczce Thorze, której akcja ma miejsce w Islandii. Wtedy przeczytałam fabułę i jedno zdanie szczególnie przyciągnęło moją uwagę, a mianowicie "mroczna opowieść islandzka o rytuałach miłości, śmierci i opętaniu". To całkowicie mnie przekonało do sięgnięcia po tę mroczną powieść...

Książka zaczyna się od prologu, jak to często bywa w powieściach z tego gatunku, w którym jakaś całkowicie niepowiązana z morderstwem osoba znajduje ciało. Tak też jest w serialach kryminalnych, co właściwie mi się podoba, bo stanowi jakiś wstęp do historii. Następnie akcja idzie w całkiem innym kierunku, bo poznajemy Thorę, która wraz ze wspólnikiem prowadzi własną kancelarię prawniczą. Na szczęście opis głównej bohaterki przybliża nam też inną sferę jej życia - jest samotnie wychowująca matką dwójki dzieci. Gdy wydaje jej się, że dzień nie będzie różnił się od innych, dostaje telefon z dziwnym zleceniem.

Thriller zaczyna się bardzo ciekawie. A jeszcze lepiej robi się, jak dowiadujemy się jaką osobą była ofiara. Harald, bo tak miał na imię, był z pochodzenia Niemcem studiującym w Islandii i nie należał do zwykłych, przeciętnych obywateli. Na jego ciele podczas autopsji znaleziono wiele tatuaży i to niekoniecznie zwykłych... Oprócz tego, że przedstawiały satanistyczne symbole, to jeszcze nie były wykonane w tradycyjny sposób. W jego mieszkaniu Thora i pomagający jej w sprawie Niemiec Matthew, znaleźli wiele rzeczy związanych z czarną magią. Kto i dlaczego chciał pozbyć się bogatego Niemca?

Przytoczę wam ciekawostkę o nazwiskach tworzonych w Islandii. Ojciec Yrsy ma na imię Sigurdar i od jego imienia córka przybrała nazwisko - Sigurdardottir. Natomiast gdyby autorka miała brata, miałby on na nazwisko - Sigurdarsson. Ciekawe co się dzieje z nazwiskiem, gdy ojciec jest nieznany... Jest to stary, skandynawski system zwany patronimicznym. I dało się to zauważyć w lekturze tej książki, że nazwiska kobiet kończą się na -dottir, natomiast mężczyzn na -sson. To taka mała ciekawostka.

Podejrzanych w tym kryminale jest wielu, każdy ma "coś za uszami" i do końca nie wiadomo, kto miał najlepszy motyw. Końcówka mnie usatysfakcjonowała, a to chyba jeden z ważniejszych elementów dobrego thrillera.

Książka mi się bardzo podobała. Opisy mrocznych, satanistycznych rytuałów, polowanie na czarownice - jeśli ktoś lubi takie klimaty to powinien przeczytać tę książkę. Druga część już czeka u mnie na półce, wiec niedługo się za nią zabiorę. Miłośnikom skandynawskich kryminałów jak najbardziej polecam.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2014/10/35-trzeci-znak-yrsa-sigurdardottir.html

Czytałam już jedną książkę Yrsy ("Pamiętam cię"), która bardzo mi się podobała, ale była z gatunku horror, a wiem, że Yrsa specjalizuje się w thrillerach, więc postanowiłam zapoznać się z pierwszą częścią serii o prawniczce Thorze, której akcja ma...