Rok 972, Cesarstwo Germańskie liże rany po Cedyńskiej klęsce, Mieszko natomiast wie że Cesarz mu nie daruje zniewagi, że obawia się rosnącego w siłę nowego poważnego gracza na swojej wschodniej granicy.
Odszedł z tego świata mocarny, prostolinijny Dzik, i jego wierny towarzysz Tarło, ale na szczęście matki nadążają rodzić godnych bycia w tej wspaniałej historii wojów, więc do gry wchodzą nowi: Jaskotel, Bolko, Krzesz i jego bracia bliźniacy.
Ojciec i Syn to książka napisana jakby specjalnie dla mnie, jestem urzeczony! Karol Bunsch wspaniale czuje klimat tamtych dni, niesamowite jest to, że Polska była dopiero w powijakach, mimo to obrona jej była najwyższym priorytetem, powieść uczy patriotyzmu, umiłowania do ziemi i przyrody, do polowań i starych zwyczajów, uczy że szczęście to nie złoto, a wspólne patrolowanie borów z wiernym druhem u boku, wspominanie przy ognisku dawnych przygód, że złoto człowieka tylko gubi.
Mieszko też o tym wiedział, i wiedział jak to wykorzystać w swojej grze, chcecie się dowiedzieć jak, zapraszam do lektury, na pewno nikt się nie zwiedzie!
A tak na marginesie, według mnie książka Bunscha bije na głowę i Królów Przeklętych Druona, i Koronę Śniegu i Krwi Cherezińskiej.

Rok 972, Cesarstwo Germańskie liże rany po Cedyńskiej klęsce, Mieszko natomiast wie że Cesarz mu nie daruje zniewagi, że obawia się rosnącego w siłę nowego poważnego gracza na swojej wschodniej granicy.
Odszedł z tego świata mocarny, prostolinijny Dzik, i jego wierny towarzysz Tarło, ale na szczęście matki nadążają rodzić godnych bycia w tej wspaniałej historii wojów, więc...