Nie łatwo mi przychodzi ocena tej książki. Ten zbiór anegdot przeznaczony był dla rzymskich wodzów chcących podszkolić się w dowodzeniu, a nie dla historyka. Autor nie za bardzo dbał o jasność relacji i przebieg wydarzeń, skupiając się na samym fortelu. Wielką zaletą tej książki jest jej bezstronność - Poliajnos nikogo nie krytykuje, nie oczernia, nie oskarża - podaje fakty. Niekiedy wręcz surowe. Pod względem tematyki, obejmuje ona podstępy wodzów od czasów mitycznych do rządów Marka Aureliusza, nie tylko rzymskich (tych jest w niej niewiele) ale również kartagińskich, greckich, macedońskich, perskich i egipskich, jednak najwięcej jest o wyczynach Greków z epoki klasycznej, co ładnie komponuje się z, ciągle nieprzełożonymi na język polski (czy kiedyś się doczekam?) ,,Podstępami wojennymi" Frontyna, który pisał głównie o Rzymianach i ich przeciwnikach. Dla wielu starożytnych bitew ta książka jest jedynym źródłem informacji. Nie sposób nie wspomnieć również o znakomitej pracy pani Borkowskiej, która nie tylko dokonała przekładu dzieła, ale uzupełniła je solidną notą edytorską, bez której chaotycznie ułożone (niektóre podstępy nie zawierają informacji o miejscu bitwy, a nawet o tym kto dowodził armią; daty nie pojawiają się w niej ani razu!) anegdoty byłyby zupełnie niezrozumiałe dla sporej części czytelników.

Nie łatwo mi przychodzi ocena tej książki. Ten zbiór anegdot przeznaczony był dla rzymskich wodzów chcących podszkolić się w dowodzeniu, a nie dla historyka. Autor nie za bardzo dbał o jasność relacji i przebieg wydarzeń, skupiając się na samym fortelu. Wielką zaletą tej książki jest jej bezstronność - Poliajnos nikogo nie krytykuje, nie oczernia, nie oskarża - podaje...