Pierwszy raz po mitologię sięgnąłem w czwartej klasie podstawówki. Były to mity greckie. Przeczytałem i oszalałem, świat greckiej mitologii wciągnął mnie bowiem na zawsze. I na zawsze też już mitologia grecka była tą moją ulubioną.

Moje pierwsze mity greckie to były – widzę to dopiero teraz, z perspektywy czasu – toporne i łopatologiczne historyjki, pełne niedomówień, uproszczeń, wymieszane z mitologią rzymską. Nawet nie pamiętam czyjego były autorstwa. Dopiero potem odkryłem Parandowskiego, czy Roberta Gravesa i dopiero wtedy odkryłem prawdziwe piękno tych opowieści. Aż przeczytałem mity autorstwa Wandy Markowskiej…

Jak dla mnie mity Markowskiej to jak dotąd najlepsze wydanie mitologii greckiej w Polsce. Temat został potraktowany przez autorkę porządnie i dokładnie, jej mitologia jest bogata w historie, postaci, przedstawienia poszczególnych faktów a sam zbiór mitów jest obszerny, wszystkie mity ułożone w sensownej kolejności. Ponadto napisane są przepięknym językiem, chwilami lekko archaicznym co nadaje charakter jej opowieściom i w tym cały urok książki. Jej styl pisania to dla mnie czysty majstersztyk.

Po jej mitologię sięgam bardzo często. I chociaż znam to już prawie na pamięć to i tak wracam nieustannie do tego rozkoszując się lekturą za każdym razem. Ja wiem, że tyle opinii ile czytających, każdy ma swojego ulubionego autora, ale w moim osobistym mniemaniu Wanda Markowska osiągnęła w interpretacji mitologii szczyty, których nikt nie przebije i nie przeskoczy. A ponadto swój niebywały talent autorka zaprezentowała w przepięknym przekładzie „Eneidy” Wergiliusza.

Zdecydowanie jest to jedna z najważniejszych książek mojego życia.

Pierwszy raz po mitologię sięgnąłem w czwartej klasie podstawówki. Były to mity greckie. Przeczytałem i oszalałem, świat greckiej mitologii wciągnął mnie bowiem na zawsze. I na zawsze też już mitologia grecka była tą moją ulubioną.

Moje pierwsze mity greckie to były – widzę to dopiero teraz, z perspektywy czasu – toporne i łopatologiczne historyjki, pełne niedomówień,...