Chyba z 10 lat minęło od czasu, kiedy czytałam biografię Elżbiety I autorstwa Georga Bidwella. Wtedy jego pióro mnie zachwyciło.
Tym razem wzięłam do przeczytania książkę o Henryku V. Ta książka już nie wywarła na mnie takiego wrażenia, ale nic jej nie ujmując jest to rzetelnie i sprawnie napisana biografia.
Nie bez przyczyny tytułem książka nawiązuje do rycerzy króla Artura.
Charakter i życie króla Henryka V to doskonały wzór cnót rycerskich i modelowy władca.
Za jego rządów Anglia kwitnie, król sprawnie rządzi państwem, dobrze działa administracja, finanse, sądownictwo i wojsko. Ma poparcie wśród chłopów, szlachty, mieszczaństwa i kupców. Zyskał spory szacunek i uznanie swoich podwładnych.
Historia zna wiele przykładów na to, że dynastyczne dziedziczenie tronu nieraz doprowadzało do tego, że na tronie zasiadał władca bardziej podobny do marionetki, nieraz cherlak lub szaleniec.
Tutaj mamy do czynienia z pozytywnym wzorem władcy: jednocześnie rozważny, ale nie brak mu też odrobiny szaleństwa, by natchnąć swoje wojsko do walki i zwycięstwa. Na pewno waleczny, prawy, sprawny fizycznie, pewny siebie, sprawiedliwy, szczodry, honorowy i religijny.
Historia ocenia go raczej dobrze, poza kilkoma incydentami, które doprowadziły do nadużyć podczas wojennych podbojów oraz religijnością bliską fanatyzmowi.
Jeżeli chodzi o samą powieść, pisarz ciekawie prowadzi akcję, choć książka ma lepsze i mniej ciekawe fragmenty. Nie polecam jednak osobom nie zainteresowanym historią. Dla nich lepsze będą powieści np. Philipy Gregory.
Z perspektywy wydaje mi się, że historia Elżbiety I bardziej mi się podobała.

Chyba z 10 lat minęło od czasu, kiedy czytałam biografię Elżbiety I autorstwa Georga Bidwella. Wtedy jego pióro mnie zachwyciło.
Tym razem wzięłam do przeczytania książkę o Henryku V. Ta książka już nie wywarła na mnie takiego wrażenia, ale nic jej nie ujmując jest to rzetelnie i sprawnie napisana biografia.
Nie bez przyczyny tytułem książka nawiązuje do rycerzy króla...