Lekko napisana i lekko fabularyzowana biografia Henryka V na tle schyłku średniowiecza, gdy rycerstwo ustępowało przed emancypacją kupców i mieszczaństwa, a ideały honoru i pobożności współistniały z pragmatycznym okrucieństwem. Brzmi romantycznie, bo tak też pisze Bidwell - ze swadą, potoczyście, gęsto cytując Szekspira. Umiejętnie komponując swoją opowieść bardziej tematycznie niż chronologicznie i zaczyna od razu z grubej rury pierwszą inwazją na Francję i bitwą pod Azincourt, by dopiero potem przejść do angielskiego podwórka, uzurpacji tronu przez ojca bohatera i buntu w Walii. Postaci są dosyć koturnowe, ale żywe. W efekcie Bidwell tworzy w zasadzie coś między biografią a powieścią historyczną, czyta się w każdym razie z przyjemnością.

Lekko napisana i lekko fabularyzowana biografia Henryka V na tle schyłku średniowiecza, gdy rycerstwo ustępowało przed emancypacją kupców i mieszczaństwa, a ideały honoru i pobożności współistniały z pragmatycznym okrucieństwem. Brzmi romantycznie, bo tak też pisze Bidwell - ze swadą, potoczyście, gęsto cytując Szekspira. Umiejętnie komponując swoją opowieść bardziej...

Bidwell - autor może już zdecydowanie niedzisiejszy, jednak nadal dobrze się go czyta. Mimo prostoty języka czy braku 'akcji', tworzył na nowo fascynujące historie postaci dobrze przecież znanych. Henryk V, wyraźna postać XV- wiecznej sceny europejskiej, był przeróżnie oceniany przez historiografię mu współczesną i późniejszą. Opowieść Bidwella pozwala czytelnikowi, aby taką ocenę przeprowadził sam.

Bidwell - autor może już zdecydowanie niedzisiejszy, jednak nadal dobrze się go czyta. Mimo prostoty języka czy braku 'akcji', tworzył na nowo fascynujące historie postaci dobrze przecież znanych. Henryk V, wyraźna postać XV- wiecznej sceny europejskiej, był przeróżnie oceniany przez historiografię mu współczesną i późniejszą. Opowieść Bidwella pozwala czytelnikowi, aby...

Chyba z 10 lat minęło od czasu, kiedy czytałam biografię Elżbiety I autorstwa Georga Bidwella. Wtedy jego pióro mnie zachwyciło.
Tym razem wzięłam do przeczytania książkę o Henryku V. Ta książka już nie wywarła na mnie takiego wrażenia, ale nic jej nie ujmując jest to rzetelnie i sprawnie napisana biografia.
Nie bez przyczyny tytułem książka nawiązuje do rycerzy króla Artura.
Charakter i życie króla Henryka V to doskonały wzór cnót rycerskich i modelowy władca.
Za jego rządów Anglia kwitnie, król sprawnie rządzi państwem, dobrze działa administracja, finanse, sądownictwo i wojsko. Ma poparcie wśród chłopów, szlachty, mieszczaństwa i kupców. Zyskał spory szacunek i uznanie swoich podwładnych.
Historia zna wiele przykładów na to, że dynastyczne dziedziczenie tronu nieraz doprowadzało do tego, że na tronie zasiadał władca bardziej podobny do marionetki, nieraz cherlak lub szaleniec.
Tutaj mamy do czynienia z pozytywnym wzorem władcy: jednocześnie rozważny, ale nie brak mu też odrobiny szaleństwa, by natchnąć swoje wojsko do walki i zwycięstwa. Na pewno waleczny, prawy, sprawny fizycznie, pewny siebie, sprawiedliwy, szczodry, honorowy i religijny.
Historia ocenia go raczej dobrze, poza kilkoma incydentami, które doprowadziły do nadużyć podczas wojennych podbojów oraz religijnością bliską fanatyzmowi.
Jeżeli chodzi o samą powieść, pisarz ciekawie prowadzi akcję, choć książka ma lepsze i mniej ciekawe fragmenty. Nie polecam jednak osobom nie zainteresowanym historią. Dla nich lepsze będą powieści np. Philipy Gregory.
Z perspektywy wydaje mi się, że historia Elżbiety I bardziej mi się podobała.

Chyba z 10 lat minęło od czasu, kiedy czytałam biografię Elżbiety I autorstwa Georga Bidwella. Wtedy jego pióro mnie zachwyciło.
Tym razem wzięłam do przeczytania książkę o Henryku V. Ta książka już nie wywarła na mnie takiego wrażenia, ale nic jej nie ujmując jest to rzetelnie i sprawnie napisana biografia.
Nie bez przyczyny tytułem książka nawiązuje do rycerzy króla...

Historia króla Henryka V Plantageneta na prawdę może przypominać przygody rycerzy okrągłego stołu: waleczny, nieustępliwy, ale jednak honorowy. Swoimi czynami doprowadził do uznania siebie następcą tronu Francji, co jednak nie doszło do skutku.
Jeżeli chodzi o samą powieść, pan Bidwell bardzo ciekawie prowadzi akcje, książka nie jest nudna ani nijaka, co często zdarza się w powieściach historycznych, gdzie mnogość szczegółów zatraca główny wątek opowieści. Tutaj tego nie ma, poznajemy głównego bohatera dosyć dokładnie, do tego autor opiera się na sprawdzonych faktach.

Historia króla Henryka V Plantageneta na prawdę może przypominać przygody rycerzy okrągłego stołu: waleczny, nieustępliwy, ale jednak honorowy. Swoimi czynami doprowadził do uznania siebie następcą tronu Francji, co jednak nie doszło do skutku.
Jeżeli chodzi o samą powieść, pan Bidwell bardzo ciekawie prowadzi akcje, książka nie jest nudna ani nijaka, co często zdarza się...

Warto przeczytać - jak większość biografii pióra Bidwella.
Nie jest to typowa biografia, suchy opis postaci i epoki - raczej opowieść o człowieku, jego zaletach i wadach oraz czasach, w których żył.
Bidwell nie stosuje schematu dobry/zły, nie dokonuje jednoznacznych ocen - i to właśnie przyciąga mnie do jego książek.

Warto przeczytać - jak większość biografii pióra Bidwella.
Nie jest to typowa biografia, suchy opis postaci i epoki - raczej opowieść o człowieku, jego zaletach i wadach oraz czasach, w których żył.
Bidwell nie stosuje schematu dobry/zły, nie dokonuje jednoznacznych ocen - i to właśnie przyciąga mnie do jego książek.

Jak zwykle u Bidwell'a historia Anglii bardzo ciekawie opowiedziana.

Jak zwykle u Bidwell'a historia Anglii bardzo ciekawie opowiedziana.