Czytanie tej powieści było jak próby pływania w gęstej, zawiesistej kosmicznej zupie...

Hamilton konstruuje niesamowite światy, o których nijak nie potrafi opowiedzieć.
Posłużę się tu analogią geograficzną, ta książka jest jak leniwie rozlana delta potężnej rzeki. Autor zaserwował nam w niej tyle odnóg i pobocznych, nic nie wnoszących wątków, że główny nurt historii jest prawie niewyczuwalny.

Po przeczytaniu tych trzech tysięcy stron ze sporym okładem, już chyba tylko chęć zobaczenia co jest na końcu, trzyma mnie przy tej opowieści...
Hamilton, tradycyjnie już wypluwa na papier słowa z częstotliwością taktowania procesora najnowszej generacji. Czyni to nawet pomimo tego, iż książki w tej serii straciły nieco na objętości, gdy porównać je z poprzedniczkami.

Przy okazji wcześniejszych części, narzekałem na tłumaczenie.
Tym razem tłumacz dostał wsparcie!
Ale jak to zwykle bywa, połączenie niekompetencji z nieznajomością języka ojczystego (czytaj dwa minusy), plusa niestety nie dały...
Mam wrażenie że dziwaczne konstrukty językowe i słowa rodem "samniewiemskąd" pojawiają się ze zdwojoną siłą... kumulacja jakaś, czy co?
Tylko że książka, to niestety nie lotto...

Były momenty w poprzednich tomach, w których łudziłem się że będzie lepiej.
Ten, odarł mnie ze złudzeń, ja pewnie dociągnę do końca tę opowieść...
Ale powiadam Wam, jest wiele ciekawszych rzeczy do robienia na tym łez padole, można na przykład kulać babole.

Polecanie tej ksiażki, byłoby okrucieństwem wobec oczu...

Czytanie tej powieści było jak próby pływania w gęstej, zawiesistej kosmicznej zupie...

Hamilton konstruuje niesamowite światy, o których nijak nie potrafi opowiedzieć.
Posłużę się tu analogią geograficzną, ta książka jest jak leniwie rozlana delta potężnej rzeki. Autor zaserwował nam w niej tyle odnóg i pobocznych, nic nie wnoszących wątków, że główny nurt historii jest...