Wielowymiarowa i naszpikowana symboliką powieść, którą można odczytywać na wiele sposobów, np. jako rozprawę o alkoholizmie, głos w sprawie wojny domowej w Hiszpanii albo odebrać ją bardziej uniwersalnie jako książkę o poczuciu winy… i jeszcze do tego nawiązania do kabały.

Dla mnie ten jedyny twór Lowry’ego, który nie oparł się upływowi czasu, to przede wszystkim historia miłości. Takiego uczucia, o którym każdy człowiek podświadomie marzy – stanowiącego urzeczywistnienie koncepcji dwojga ludzi pasujących do siebie tak idealnie jak połówki jabłka, którzy dokonują autodestrukcji żyjąc osobno, z dala od siebie. Tego typu idealne połączenie okazuje się nie być wystarczająco trwałym, aby oprzeć się mrokowi tkwiącemu we wnętrzu każdego człowieka, głosowi rozkazującemu niszczyć to, co dobrego udało się z tak wielkim trudem stworzyć. Miłość okazuje się być równie śmiertelnym zagrożeniem dla życia jednostki co nienawiść. Dwoje ludzi kochając się, doprowadza do obopólnej zagłady.

Niezmiernie urzekło mnie w tej powieści przedstawienie Meksyku. Jego niejednoznaczność, egzotyczność, różnorodność. Państwa o przebogatej, ale również przypominającej bolesne wydarzenia kulturze, na którą złożyły się pokolenia ludzi rozmaitych narodowości.

„Pod wulkanem” ma dokładnie przemyślaną konstrukcję. Dawno nie czytałam książki, która byłaby tak starannie napisana, nie odnajdziemy w niej żadnych dłużyzn ani niepotrzebnych dialogów. Dodatkowo, życiorysy całej trójki głównych bohaterów są bardzo interesujące. Każdy z nich jest zupełnie inny, każdy na swój sposób wyjątkowy i naprawdę niezwykły.

Jednym słowem, to trudna książka wymagająca skupienia, wielokrotnej lektury, ale warta wysiłku, gdyż jest czymś jedynym w swoim rodzaju, absolutnie niepowtarzalna.

Wielowymiarowa i naszpikowana symboliką powieść, którą można odczytywać na wiele sposobów, np. jako rozprawę o alkoholizmie, głos w sprawie wojny domowej w Hiszpanii albo odebrać ją bardziej uniwersalnie jako książkę o poczuciu winy… i jeszcze do tego nawiązania do kabały.

Dla mnie ten jedyny twór Lowry’ego, który nie oparł się upływowi czasu, to przede wszystkim historia...