Całość opinii wrzuciłam tutaj:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/12/kostnica-co-nieco-o-tajemnicy.html

Kilka lat temu miałam już jedno niefortunne spotkanie z prozą Grahama Mastertona. W bibliotece osiedlowej na półce "horror" wyszperałam "Demony Normandii". Nietrudno się domyślić co tam zastałam. Seks, przemoc, jakieś mumy, które ludziom spokoju nie dają. Ogólnie nie zachwyciło. Nawet skutecznie odrzuciło na wiele lat.
Tylko że kiepsko wyrabiać sobie opinię na temat autora na podstawie jednej przeczytanej książki. Postanowiłam zatem dać panu Mastertonowi jeszcze jedną szansę.

Fabuła książki oparta jest na starej indiańskiej legendzie o kojocim (czy też kujocim. Tłumaczka proponuje archaiczną formę tego słowa) demonie, który smalił niegdyś cholewki do Niedźwiedziej Panny i był niewyobrażalnie zły i okrutny wobec ludzi. Jak to często bywa, został on pokonany przez dzielnego indiańskiego męża, a części jego ciała zostały ukryte.

Jednak zło nie śpi. Do Johna, pracownika wydziału sanitarno-epidemiologicznego w San Francisco pewnego dnia przychodzi staruszek - Seymour Wallis, emerytowany inżynier - uskarżający się, że jego dom oddycha. Zapomnijcie o przeciągach, o ukrytych w ścianach i pod podłogami zwierzętach. To co innego, ten dom naprawdę oddycha i John ma się o tym wkrótce przekonać, gdy razem z Danem Machinem (znajomy pracujący w laboratorium badań zdrowotności) udadzą się do domu z wilkołaczą kołatką przy Pilarcitos Street. Wkrótce w tym miejscu zaczną dziać się dziwne rzeczy: Dan zostanie zaatakowany przez nieznaną siłę i w stanie nie-życia przewieziony do szpitala. A to dopiero początek...

Całość opinii wrzuciłam tutaj:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/12/kostnica-co-nieco-o-tajemnicy.html

Kilka lat temu miałam już jedno niefortunne spotkanie z prozą Grahama Mastertona. W bibliotece osiedlowej na półce "horror" wyszperałam "Demony Normandii". Nietrudno się domyślić co tam zastałam. Seks, przemoc, jakieś mumy, które ludziom spokoju nie...