Czwarta część wspomnień więziennych Stanisława Żabikowskiego obejmuje okres od września 1939 do maja 1945, a więc czas, kiedy więzienie we Wronkach znajdowało się we władaniu niemieckich okupantów.
Nie jest to może aż tak pasjonująca opowieść jak ta z dwóch poprzednich części, ale niezmiennie wciąga swoim zupełnie niepowtarzalnym klimatem.
Okres hitlerowskiej okupacji we Wronkach to oczywiście czas pracy ponad siły, głodu i bezsensownej śmierci. Jednak zaprowadzony błyskawicznie klasyczny niemiecki „ordnung” sprawił, że funkcjonowanie tego obiektu przebiegało w sposób zorganizowany i przewidywalny, co do minimum ograniczało nadzwyczajne wydarzenia opisywane we wcześniejszych częściach. To wszystko wielokrotnie było już opisywane w literaturze obozowej czy łagrowej.
Ropuch skoncentrował się na nowym dla siebie zjawisku, jakim okazywała się przemiana ludzkiej psychiki w sytuacjach ekstremalnych, co po latach potwierdził swoim eksperymentem Philip Zimbardo.
W tej części dzieje się mniej niż oczekiwałem, za to niesamowitym wręcz zakończeniem autor zatarł uczucie lekkiego niedosytu i znowu pozostawił mnie ze szczęką na podłodze. Pod tym względem Krzysztof Spadło naprawdę jest niedoścignionym mistrzem.
Kolejna część zapowiada się wręcz rewelacyjnie.
Zdecydowanie polecam, oczywiście po przeczytaniu poprzednich części.

Czwarta część wspomnień więziennych Stanisława Żabikowskiego obejmuje okres od września 1939 do maja 1945, a więc czas, kiedy więzienie we Wronkach znajdowało się we władaniu niemieckich okupantów.
Nie jest to może aż tak pasjonująca opowieść jak ta z dwóch poprzednich części, ale niezmiennie wciąga swoim zupełnie niepowtarzalnym klimatem.
Okres hitlerowskiej okupacji we...