Bardzo lekka historia szpiegowska. Autor występuje jako jedna z postaci. Czyta się to szybko i jest wciągające. Czytałam kilka razy i bardzo lubię.

Bardzo lekka historia szpiegowska. Autor występuje jako jedna z postaci. Czyta się to szybko i jest wciągające. Czytałam kilka razy i bardzo lubię.

Wysłuchane.
Powieść obyczajowo-szpiegowska, kapitalna satyra na polskie społeczeństwo tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Panna Hanka jako przedstawicielka arystokracji, jest cudowną, rozkapryszoną młodą kobietą, przekonaną o własnej doskonałości i inteligencji. Jej spojrzenie na otaczający świat pokazuje, że ta cała reszta pań jest płytka, nudna i nic nie warta. A już tekst o zgodzie na Anschluss Austrii w zamian za dostęp do Morza Czarnego, zamiast do Bałtyku (bo co to za atrakcja mieć dostęp do Bałtyku, skoro tam taka niepewna pogoda),dosłownie mnie rozłozył.
Autor bardzo często wtrąca swoje trzy grosze komentując słowa Panny Hanki i tłumacząc czasami sytuację polityczną. Czyni to z właściwym dla siebie poczuciem humoru i niesamowitym dystansem do Polaków.
Cudona pozycja, polecam!

Wysłuchane.
Powieść obyczajowo-szpiegowska, kapitalna satyra na polskie społeczeństwo tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Panna Hanka jako przedstawicielka arystokracji, jest cudowną, rozkapryszoną młodą kobietą, przekonaną o własnej doskonałości i inteligencji. Jej spojrzenie na otaczający świat pokazuje, że ta cała reszta pań jest płytka, nudna i nic nie warta. A...

Nie do końca odpowiada mi koncepcja tej książki. Pamiętnik będący trochę kryminałem, ale w pierwszej połowie książki męczącą obyczajówką. Męczącą dlatego, że główna bohaterka, tytułowa Hanka była tak głupia, że aż bolało. I z jednej strony rozumiem, że mamy tu postać przerysawaną, reprezentującą zepsucie elit, ale nie mogę powstrzymać się od poczucia o ile lepsza byłaby ta książka, gdyby Hanka była jednak bardziej inteligentna.
Ogólnie od momentu kiedy intryga się zacieśnia, w świat uprzywilejowanego życia młodej, zepsutej dziewczyny wchodzi wątek szpiegowski robi się ciekawie, może nie szczególnie zaskakująco, ale interesująco.
Dołęga-Mostowicz pisze dobrze, prostym językiem, nie jest to literatura wysublimowana, eksperymnetalna, ale rozumiem dlaczego był bardzo popularnym, poczytnym autorem. Szkoda że tak szybko i nieszczęśliwie zakończyła się jego historia, bo moglibyśmy mieć jeszcze kilka niezłych książek z tamtych czasów, które nie są patriotycznym manifestem, ale po prostu powieściami które dobrze się czyta.

Nie do końca odpowiada mi koncepcja tej książki. Pamiętnik będący trochę kryminałem, ale w pierwszej połowie książki męczącą obyczajówką. Męczącą dlatego, że główna bohaterka, tytułowa Hanka była tak głupia, że aż bolało. I z jednej strony rozumiem, że mamy tu postać przerysawaną, reprezentującą zepsucie elit, ale nie mogę powstrzymać się od poczucia o ile lepsza byłaby ta...

Bohaterka niezbyt wzbudziła moją sympatię przez to, że zdradzała swojego męża i to trzy lata po ślubie. Była poza tym głupia i trochę naiwna. Ale uratowała swojego męża przed katastrofą i popełnieniem zdrady. Gdyby nie ona kto wie czy pan Renowicki nie wydałby szpiegowi - swojej byłej żonie - tajnych dokumentów państwowych. Akcja przy końcu powieści dość wciągająca, ale cała powieść oceniona przeze mnie tylko na 5 - przeciętna.

Bohaterka niezbyt wzbudziła moją sympatię przez to, że zdradzała swojego męża i to trzy lata po ślubie. Była poza tym głupia i trochę naiwna. Ale uratowała swojego męża przed katastrofą i popełnieniem zdrady. Gdyby nie ona kto wie czy pan Renowicki nie wydałby szpiegowi - swojej byłej żonie - tajnych dokumentów państwowych. Akcja przy końcu powieści dość wciągająca, ale...

Tytułowa Pani Hanka, pisząca pamiętnik nie wzbudziła mojej sympatii. Była kobietą z klasą obracającą się w gronie ludzi z wyższych sfer, żyjącą w dwudziestoleciu międzywojennym. Miała o sobie wysokie mniemanie, była zarozumiała i zarazem złośliwa.Będąc mężatką miała wokół siebie wielu adoratorów, czym bardzo się szczyciła. Była, czy udawała głupiutką gęś, ale jednocześnie była przebiegła. Książka w sumie podobała mi się, było dużo ciekawych akcji łącznie z wątkiem kryminalnym. Przeczytalam ostatnio kilka książek Dołęgi-Mostowicza i muszę stwierdzić, że odpowiada mi jego styl, gdyż potrafił wciągnąć czytelnika (a przynajmniej mnie wciąga) w lekturę i swój świat i przeżywać emocje związane z życiem bohaterów książek.

Tytułowa Pani Hanka, pisząca pamiętnik nie wzbudziła mojej sympatii. Była kobietą z klasą obracającą się w gronie ludzi z wyższych sfer, żyjącą w dwudziestoleciu międzywojennym. Miała o sobie wysokie mniemanie, była zarozumiała i zarazem złośliwa.Będąc mężatką miała wokół siebie wielu adoratorów, czym bardzo się szczyciła. ...

Ciekawa forma pamiętnika, gdzie autor jest także z jednym z pobocznych bohaterów. Przezabawna historia Pani Hanki, która czyta się z uśmiechem na twarzy

Ciekawa forma pamiętnika, gdzie autor jest także z jednym z pobocznych bohaterów. Przezabawna historia Pani Hanki, która czyta się z uśmiechem na twarzy

,, Pamiętnik pani Hanki '' Tadeusza Dołęgi -Mostowicza jest chyba najlepszą książką tego autora, chociaż jeszcze kilku nie przeczytałam, więc wszystko może się zmienić. Tytułowa pani Hanka Renowicka jest typową przedstawicielką wyższych sfer w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Młoda mężatka ,ubrana według kanonów najnowszej mody, prowadząca bujne życie towarzyskie, lubiąca fajfy, rauty, bale, ploteczki z przyjaciółkami , to właśnie jest pani Renowicka. Hanka jest czarująca i piękna, dlatego otacza ją wianuszek adoratorów, na czele z Totem, choć kocha swojego męża Jacka uwielbia też flirtować i romansować. Jacek jest dyplomatą z tajemniczą przeszłością, Hanka odkrywa szokującą tajemnicę męża ... Książka mnie zauroczyła , obraz wyższych sfer odmalowany jest idealnie, z wszystkimi ich przywarami i śmiesznostkami, ciekawie poprowadzona akcja z wątkami detektywistyczno- szpiegowskimi ,postacie , barwne , charakterystyczne dla tej epoki, żywcem wyjęte z filmów ,,w starym kinie ''to wszystko razem tworzy doskonałą opowieść. Ciekawym zabiegiem Tadeusza Dołęgi -Mostowicza jest umieszczenie siebie wśród bohaterów książki, autor jest przyjacielem Hani Renowickiej , jej powiernikiem i doradcą. Książka jest rewelacyjna, lekka, wciągająca, napisana z humorem, obraz społeczności, która jest już tylko wspomnieniem. Polecam.

,, Pamiętnik pani Hanki '' Tadeusza Dołęgi -Mostowicza jest chyba najlepszą książką tego autora, chociaż jeszcze kilku nie przeczytałam, więc wszystko może się zmienić. Tytułowa pani Hanka Renowicka jest typową przedstawicielką wyższych sfer w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Młoda mężatka ,ubrana według kanonów najnowszej mody, prowadząca bujne życie towarzyskie,...

,,Pamiętnik pani Hanki" to ostania książka Tadeusza Dołęgi-Mostowicza wydana po raz pierwszy w 1939 roku.
Tytułowa pani Hanka to kobieta z klasą, obracająca się w towarzystwie z wyższych sfer. Niezykle inteligentna, ale trochę udająca głupią gąskę. Doskonale wie co się dzieje wokół niej jak i w świecie polityki, w którym pracuje jej mąż, dyplomata. Niemniej jej rozrywakami są wszelkie skandale, bale i romanse. Pewnego razu, za sprawą swojej łatwowierności, naiwności i swego rodzaju chęci rozrywki, podejmuje niebezpieczna grę z mężczyzną, który okazuje się... szpiegiem. Kiedy całość wychodzi na światło dzienne, wokół Hanki i jej męża zaczyna się istne szaleństwo.
W miedzy czasie wychodzi na jaw skrzętnie skrywane sekret jej męża. Takiego przykładnego, by się zdawało, mężczyzny.

Główna boahertka jest niesamowita. Budzi tyle emocji. Raz wydaje się być mało ambitna, wręcz głupiutka, trochę ociekająca lukrem. Za chwilę pokazuje na co ją stać, potrafi też w słowną szermirerkę jak nikt w tej historii. No może poza wujkiem Albinem, ale akurat ten to typ spod ciemnej gwiazdy i jakoś nie wzudził we mnie sympatii. Niemniej Hanka potrafi irytować. Jest niesamowicie zapatrzona w siebie. Wprost przekonania o swojej wyższości, inteligencji.
Wracając do fabuły, może i nie jest wybitnie wurozniajaca się na tle innych ówczesnych. Natomiast zapewniam, że jest to świetna komedia sensacyjna a styl autora jest zupełnie niepowtarzalny. Potrafi wprowadzić klimat danej epoki.

Uroku dodaje lekturze, to że pani Hanka za powiernika swoich myśli i przyjaciela wybrała sobie autora. Jego komentarze, tudzież czasami docinki, są nieocenione i zdecydowanie dodają jeszcze większej wyjątkowości tej książkę.
W książce, autor włożył w usta Hanki słowa, ktire świadczą o tym, że nie wierzy w rozpoczęcie wojny, bo przecież jeszcze nie zatarły się wspomnienia o poprzedniej. Jak na ironię, autor zginął właśnie w czasie wojny we wrześniu 1939 roku, w czasie odwrotu wojsk polskich do Rumunii.

Polecam ,,Pamiętnik pani Hanki". Albo polubicie główna bohaterkę albo ją znienawidzicie 🤔

,,Pamiętnik pani Hanki" to ostania książka Tadeusza Dołęgi-Mostowicza wydana po raz pierwszy w 1939 roku.
Tytułowa pani Hanka to kobieta z klasą, obracająca się w towarzystwie z wyższych sfer. Niezykle inteligentna, ale trochę udająca głupią gąskę. Doskonale wie co się dzieje wokół niej jak i w świecie polityki, w którym pracuje jej mąż, dyplomata. Niemniej jej rozrywakami...

Pamiętnik pisany przez 23 letnią kobietę pochodzącej z bogatej rodziny.
Dwa cytaty pozostały mi w pamięci:
"Nic tak nie plami kobiety jak atrament" oraz "Tylko bogaci mogą chorować na kleptomanie. Nie jest to choroba biednych".

Pamiętnik pisany przez 23 letnią kobietę pochodzącej z bogatej rodziny.
Dwa cytaty pozostały mi w pamięci:
"Nic tak nie plami kobiety jak atrament" oraz "Tylko bogaci mogą chorować na kleptomanie. Nie jest to choroba biednych".

Prześmieszne. Hanka jest piękna, głupia i przebiegła jednocześnie. Dołęga-Mostowicz fantastycznie sportretował pewien typ mentalności, który można spotkać zapewne w każdych czasach.

Prześmieszne. Hanka jest piękna, głupia i przebiegła jednocześnie. Dołęga-Mostowicz fantastycznie sportretował pewien typ mentalności, który można spotkać zapewne w każdych czasach.