Zielińską fascynuje szaleństwo, głosy, omamy, życie podporządkowane chorobie: lekom i lawinie halucynacji na zmianę. "Bura i Szał" to w pewnej mierze kontynuacja tematu z "Przypadku Alicji". I tu i tam dostajemy historię choroby.

Bura, która już chyba nawet nie pamięta swojego imienia, bo nikt nie zwraca się do niej inaczej, wraca do rodzinnego domu w czasie szalejącej burzy. [...] I już ten początek, niemal jak z horroru, zapowiada powrót szału.

Historię Bury poznajemy stopniowo. Narratorką jest ona, szalona Bura, która zmienia tematy opowieści, powtarza frazy jak dziecięce wyliczanki, rytmizuje całe fragmenty swojej opowieści, by po chwil urwać wątek. Mocną stroną powieści jest właśnie język, ale Bura myli też tropy, wodzi czytelnika na manowce, daje błędne wskazówki i bezbłędnie gra niedopowiedzeniem. Narracja się rwie, kluczy, powraca, ale w końcu poznajemy historię w całości [...]

bura to też reprymenda, a tych dziewczyna musiała się w życiu nasłuchać nie raz i nie dwa. Źle traktowana przez ojca, nie lepiej przez matkę, żyjąca w cieniu udanej (według rodziców) i złośliwej siostry Bura szaleje. Lista tych, którzy zawinili jest zresztą dużo dłuższa, obejmuje niemal wszystkich. Czy to złe traktowanie było przyczyną choroby, czy choroba powodem fatalnego traktowania? [...]

Książka broni się mimo wyeksploatowanego tematu. Nie sposób jej zarzucić banału, jest ciekawa, dopracowana kompozycyjnie i językowo i tym razem bez aluzji do "Alicji w krainie czarów".

Całość tu: http://slowooslowach.blox.pl/2018/06/Bura-i-szal-Aleksandra-Zielinska.html

Zielińską fascynuje szaleństwo, głosy, omamy, życie podporządkowane chorobie: lekom i lawinie halucynacji na zmianę. "Bura i Szał" to w pewnej mierze kontynuacja tematu z "Przypadku Alicji". I tu i tam dostajemy historię choroby.

Bura, która już chyba nawet nie pamięta swojego imienia, bo nikt nie zwraca się do niej inaczej, wraca do rodzinnego domu w czasie szalejącej...