"Moje miejsce na ziemi" - ta książka chodziła za mną od kilku dobrych tygodni, miałam ogromną ochotę ją przeczytać, aż w końcu ją kupiłam i od razu się za nią zabrałam. Jest to pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam i nie miałam kompletnie pojęcia, czego mogę się po niej spodziewać.
Opis na okładce bardzo mnie zaciekawił. W skrócie - jest to opowieść o kobiecie, która postanawia pewnej nocy uciec od znęcającego się nad nią fizycznie i psychicznie męża. Zabiera najpotrzebniejsze rzeczy i wraz z córką chce zacząć życie na nowo. Szczęśliwym trafem znajduje pomoc i schronienie w domu byłej wielkiej gwiazdy popu Haydena Danielsa. To właśnie w jego rezydencji poznaje smak przyjaźni, miłości, bezpieczeństwa czyli tego, czego nie doświadczyła w ciągu ostatnich wielu lat życia.

Pierwsza połowa książki była bardzo fajna. Podobały mi się postacie owiane tajemnicą, odkrywanie ich mrocznych przeszłości, przystosowywanie się głównej bohaterki i jej córki do nowej sytuacji. Druga połowa książki już tak bardzo nie przypadła mi do gustu. Miałam wrażenie, że w tej drugiej części akcja dzieje się za szybko, że ta relacja Ayesha-Hayden powstaje z niczego, że za szybko padają te ważne zobowiązujące wyznania (bo jak na kogoś, kto przez wiele lat cierpiał z powodu utraty bliskiej osoby i z tego powodu praktycznie nie żył tylko egzystował, Hayden dość szybko zapomniał o tym cierpieniu i osobie, która była odpowiedzialna za ten ból). Zadziwiające też było to, że po ucieczce głównej bohaterce wszystko się udawało. Choć uważam, że po tym koszmarze, w którym żyła tyle lat Ayesha zasługuje na wszystko co najlepsze, to jednak akcja byłaby dużo ciekawsza, gdyby jednak miała małe potknięcia. W drugiej połowie denerwowały mnie podejmowane przez Ayeshę decyzje (zwłaszcza ta pod sam koniec książki). Ogólnie mówiąc, druga połowa zdecydowanie gorsza, mniej interesująca niż pierwsza. Nie podobało mi się rozwiązanie problemu z mężem Ayeshy, to było za proste, a spodziewałam się czegoś naprawdę zachwycającego i wciągającego.
Styl autorki jest bardzo prosty i przejrzysty. Było dużo dialogów, opisy nie były za specjalnie obszerne i szczegółowe. Wyłapałam kilka dość widocznych błędów (literówki, pominięcie bądź zamiana słowa), ale to już raczej wina tłumacza, a nie samej autorki. Urocza, przyciągająca wzrok okładka jest zdecydowanym atutem powieści (w sumie dzięki okładce zainteresowałam się tą pozycją - aż mi trochę wstyd, że zwracam najpierw uwagę na wygląd książki, a wiadomo, że wiele genialnych pozycji ukrywa się za nieciekawą okładką).
Książka Carole Matthews choć przewidywalna, momentami przesłodzona, niekiedy irytująca jest dobra. Ma sporo wad aczkolwiek podobała mi się. Czytało mi się ją niezwykle lekko i szybko. Z miejsca polubiłam córkę Ayeshi - Sabinę i Crystal, nową przyjaciółkę bohaterki. O dziwo nie zakochałam się w Haydenie (zazwyczaj ubóstwiam męskie postacie w książkach), w tym przypadku był mi całkiem obojętny, nie zżyłam się z nim. Był w porządku i tyle.
Książka porusza ważne tematy, pozwala czytelnikowi wierzyć, że nieważne w jak koszmarnym położeniu się znajdziemy, nie ma sytuacji bez wyjścia. Uczy, że warto walczyć o miłość i szczęście oraz należy walczyć o siebie i bliskich. Polecam.

"Moje miejsce na ziemi" - ta książka chodziła za mną od kilku dobrych tygodni, miałam ogromną ochotę ją przeczytać, aż w końcu ją kupiłam i od razu się za nią zabrałam. Jest to pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam i nie miałam kompletnie pojęcia, czego mogę się po niej spodziewać.
Opis na okładce bardzo mnie zaciekawił. W skrócie - jest to opowieść o kobiecie,...