Monumentalne dzieło Tolkiena odznaczające się szlachetnością oraz dostojeństwem. „Silmarillion” jest swego rodzaju kompendium wiedzy w pigułce o świecie stworzonym przez Tolkiena. Wydarzenia zawarte w tej książce głównie skupiają się na historii Pierwszej Ery. Chociaż nie zabraknie informacji dotyczących pozostałych Er. „Silmarillion” jest zbiorem spójnych opowieściach, gdzie każda kolejna wynika z poprzedniej. Osobiście uważam, że niniejsza książka jest swoistym hołdem złożonym wyobraźni Tolkiena.

Króciutko o samej budowie książki. Składa się ona z pięciu części. Pierwsza część zatytułowana Ainulindale, czyli Muzyka Ainurów skupia się na stworzeniu Ainurów (Valarów) oraz widzialnego świata. Druga część Valaquenta dotyczy historii Valarów oraz tworzonego przez nich świata. Najważniejszą oraz najdłuższą częścią jest Quenta Silmarillion, która obejmuje wydarzenia Pierwszej Ery. W niej zawarty jest trzon całej opowieści, gdzie motywem łączącym jest historia Silmarillów. Przedostatnią częścią jest Upadek Numenoru, czyli królestwa królewskich rodów ludzi. Ostatnią częścią jest Pierścienie Władzy i Trzecia Era, która tak naprawdę jest króciutkim streszczeniem wydarzeń zawartych we „Władcy Pierścieni”

Zaczynając od samego początku. Książka została wydana cztery lata po śmierci Tolkiena. Spuścizna całej twórczości przeszła z ojca na syna. Christopher Tolkien wydaje wszelkie książki po ojcu na podstawie szkiców, notatek , gotowych tekstów. W przypadku „Silmarilliona”, został on ukończony przed śmiercią autora, więc nie ma zbytnio wielu poprawek. Jedynym zadaniem syna było zebranie wszystkich opowieści w całość oraz umieszczenie kilku dodatków.

Sama opowieść, cóż, jest bardzo urzekająca. Świat, który kreuje Tolkien zachwyca czytelnika już od pierwszych stron. Widoczną oraz rzucającą się w oczy cechą jest szlachetność. W języku, który używa Tolkien widoczne jest pewne dostojeństwo. Autor starał się wyraźnie ukazać wcześniej wspomnianą szlachetność poprzez wyraźny kontrast między dobrem, a złem. Jego bohaterowi po prostu dzielą się na dobrych i złych, nie ma lub zupełnie nie ma osób poślednich. Niektóre opowieści są bardzo plastyczne i niezwykłe, lecz w pewien sposób są nieszczęśliwe, ponieważ bohaterowie mimo wielu przeciwności i tak poddają się fatum lub przeznaczeniu. Szczególnym tego wyrazem jest spełnianie się klątw, których nie jest w stanie nikt złamać. Oczywiście nie wszystkie opowieści mają taki wydźwięk, chociażby opowieść o Berenie i Luthien kończy się bardzo pozytywnie . Jednakże dominują te mniej radosne, gdzie chyba najlepszych przedstawicielem jest opowieść o dzieciach Hurina. Można zauważyć pewien paradoks, mimo, że wydarzenia Pierwszej Ery dążą do nieszczęśliwego końca (co ma również związek z klątwą), bohaterowie i tak próbują zachować pewien majestat. Wysnuwa się jeden wniosek, pomimo tego że na świecie może panować zło, gdzieś zawsze istnienie iskierka dobra.

Mimo wielokrotnego przeczytania „Władcy Pierścieni” oraz „Hobbita” oraz wielokrotnej projekcji filmów, opowieści te nabierają nowego znaczenia po przeczytaniu „Silmarillionu”. Dzięki niemu nie jeden czytelnik spojrzy innym okiem na wyżej wymienione powieści. Nadaje on im pewnego uroku. Wydarzenia w późniejszych Erach są ciągiem przyczynowo-skutkowym rozpoczętym już od Pierwszych Dni, a którym kieruje Przeznaczenie.

Czytelnik rozpoczynający swą przygodę z „Silmarillionem” powinien być przede wszystkim skupiony, a by móc dogłębnie zbadać tą pozycję. Nawet najmniejsze rozproszenie może wywołać pewnego rodzaju chaos czytelniczy. Pomocne w zrozumieniu książki mogą być drzewa genealogiczne zawarte na końcu książki, a do których łatwo wrócić. Pozwalają one zorientować się kto dla kogo jest kim, a to jest bardzo pomocne, jeśli weźmiemy pod uwagę jak wielka liczba postaci występuje w tej książce. Również pomocny jest indeks różnych nazw, który szybko pozwoli na przypomnienie co dana nazwa oznacza (bardzo pomocne w sytuacji, gdzie jedna rzecz może mieć kilka nazw). Osobiście zalecam przygotować sobie mapę Beleriandu (w dobie Internetu nie jest to trudne), by łatwiej móc śledzić przebieg wydarzeń. Chociaż w książce zamieszczona jest mapa, ale jest zbyt mała i niektóre nazwy są nieczytelne. Początkowo liczba miejsc jest przeogromna, lecz z czasem te najważniejsze da się zapamiętać.

Jak wcześniej wspomniałem „Silmarillion” składa się ze spójnych opowieści. Każda kolejna jest bardziej niezwykła od poprzedniej. Niektóre z nich zostały rozwinięte, nawet w osobnych książkach. Chociażby historia dzieci Hurina jest dokładnie opisana w „Dzieciach Hurina” (swoją drogą jedna z najsmutniejszych opowieści). Najbardziej niezwykłą opowieścią moim zdaniem jest historia Berena i Luthien, która przedstawia historię najniezwyklejszej miłości w historii całego Śródziemia, potrafiącej pokonać nawet śmierć. Również Tolkien uważał tę parę za dzieło swego życia. Faktem jest, że na jego nagrobku wyryte są imiona tych dwóch postaci.

Chylę czoła przed wyobraźnią Tolkiena. Stworzył on bardzo majestatyczne i przepiękne uniwersum. Liczba postaci, miejsc, wydarzeń oraz utrzymanie tego wszystkiego w spójnej całości sprawia, że „Silmarillion” można śmiało nazwać arcydziełem światowej literatury. Cóż, nie powinno to dziwić, skoro autor poświęcił prawie całe swe życie na stworzenie tego świata. Ta wielowątkowość, ta niezwykłość , magia, prostota podziału świata na dobrych i złych oraz wniosek, że dobro w końcu zwycięża sprawia, że Tolkiem ma i będzie miał rzesze czytelników na całym świecie. Kolejnym aspektem potwierdzającym jego geniusz jest stworzenie języka elfów i to w dwóch odmianach. Któż z nas może się pochwalić, że wynalazł nowy język.

Podsumowując, polecam wszystkim czytelnikom, którzy chcą wkroczyć w świat pełen niezwykłych wydarzeń, pełen wielu, ale spójnych wątków. Dla stałych czytelników Tolkiena, pozycja ta pogłębi ich wiedzę na temat stworzonego przez niego świata. Przeczytanie tej powieści nie tylko rzuca szersze światło na jego inne książki, ale jest również swoistego rodzaju hołdem złożonym pisarzowi, który ukształtował wyobraźnię XX i XXI wieku.

Monumentalne dzieło Tolkiena odznaczające się szlachetnością oraz dostojeństwem. „Silmarillion” jest swego rodzaju kompendium wiedzy w pigułce o świecie stworzonym przez Tolkiena. Wydarzenia zawarte w tej książce głównie skupiają się na historii Pierwszej Ery. Chociaż nie zabraknie informacji dotyczących pozostałych Er. „Silmarillion” jest zbiorem spójnych opowieściach,...