Miłe zakończenie dość smutnej opowieści. Szkoda że nie są sfilmowane wszystkie części a tylko 4

Miłe zakończenie dość smutnej opowieści. Szkoda że nie są sfilmowane wszystkie części a tylko 4

Uwielbiam cała serie Kwiatow na poddaszu.
Ale mam wrazenie ze ta historia nie jest zamknieta do konca..Chciałabym zobaczyc reakcje Corrego na pamietnik Chrispothera. Co poczul gdy dowiedzial sie zejego najblizszi umarli z mysla ze on sam zgonal jako dziecko?

Uwielbiam cała serie Kwiatow na poddaszu.
Ale mam wrazenie ze ta historia nie jest zamknieta do konca..Chciałabym zobaczyc reakcje Corrego na pamietnik Chrispothera. Co poczul gdy dowiedzial sie zejego najblizszi umarli z mysla ze on sam zgonal jako dziecko?

Po bardzo kiepskich dwóch pierwszych częściach ucieszyłam się, że historia przenosi się do przeszłości. Liczyłam na rozwinięcie historii jednego z dzieci, jakieś ciekawe zwroty akcji, powiązania z postaciami z tomu 1 i 2... A dostałam w zasadzie to co już było - kolejna bardzo irytująca i dziecinna nastolatka, jej "miłosne przygody", a gdzieś w tle "tajemnicze" dziecko. Mam wrażenie, że po początkowych wydarzeniach (śmierć brata i przygarnięcie porzuconego chłopca) akcja stanęła w miejscu. I tak zostało praktycznie do samego końca.

Po bardzo kiepskich dwóch pierwszych częściach ucieszyłam się, że historia przenosi się do przeszłości. Liczyłam na rozwinięcie historii jednego z dzieci, jakieś ciekawe zwroty akcji, powiązania z postaciami z tomu 1 i 2... A dostałam w zasadzie to co już było - kolejna bardzo irytująca i dziecinna nastolatka, jej "miłosne przygody", a gdzieś w tle "tajemnicze"...

Z całej historii o dzieciach z poddasza i z całej trylogii o pamiętniku Christophera ta książka stanowczo była najsłabsza..nadal ciekawa, nadal emocjonująca, ale mimo to najsłabsza.
Warto przeczytać, bo sporo wyjaśnia, ale wielkie WOW na mnie nie zrobiła.

Z całej historii o dzieciach z poddasza i z całej trylogii o pamiętniku Christophera ta książka stanowczo była najsłabsza..nadal ciekawa, nadal emocjonująca, ale mimo to najsłabsza.
Warto przeczytać, bo sporo wyjaśnia, ale wielkie WOW na mnie nie zrobiła.

Czytało się lepiej niż Duchy Dollangangerów, ale myślałem że będzie więcej opowieści o chłopcu.

Czytało się lepiej niż Duchy Dollangangerów, ale myślałem że będzie więcej opowieści o chłopcu.

Traktuję tę książkę jako fanfiction. Dla mnie Cory nie żyje - tak jak według głównego kanonu Kwiatów na poddaszu.

Cóż pan Neiderman tym razem wymyślił? Nic. O ile początek był w miarę ciekawy, tak od połowy książki zaczęłam się męczyć i czytałam szybko byleby tylko już z tym skończyć. W książce nic się nie dzieje. Z opisu wynikało, że Clara Sue sama będzie próbowała rozwikłać zagadkę otrutego chłopca, lecz ona nie robiła nic, oprócz bycia irytującą postacią i tracenia głowy dla jakiegoś niedojrzałego wyrostka (Aaron). Spodziewałam się jakichś intryg i zawiodłam się.

Podtrzymuję swoje stanowisko sprzed przeczytania pierwszej części tej trylogii - kontynuacja Kwiatów na poddaszu nigdy nie powinno powstać.

Traktuję tę książkę jako fanfiction. Dla mnie Cory nie żyje - tak jak według głównego kanonu Kwiatów na poddaszu.

Cóż pan Neiderman tym razem wymyślił? Nic. O ile początek był w miarę ciekawy, tak od połowy książki zaczęłam się męczyć i czytałam szybko byleby tylko już z tym skończyć. W książce nic się nie dzieje. Z opisu wynikało, że Clara Sue sama będzie próbowała...

trzecia część serii rodziny Dollangangerów. niby fajna a jednak mam jakiś niedosyt. to historia jednego z bliźniąt zamkniętych z resztą rodzeństwa na poddaszu, których poznajemy w książce KWIATY NA PODDASZU. chłopiec o którym mowa uznany przez rodzeństwo za zmarłego żyje i w tej książce poznajemy jego losy. przykre jest to, że jego rodzeństwo nie dowiedziało się że przeżył.

trzecia część serii rodziny Dollangangerów. niby fajna a jednak mam jakiś niedosyt. to historia jednego z bliźniąt zamkniętych z resztą rodzeństwa na poddaszu, których poznajemy w książce KWIATY NA PODDASZU. chłopiec o którym mowa uznany przez rodzeństwo za zmarłego żyje i w tej książce poznajemy jego losy. przykre jest to, że jego rodzeństwo nie dowiedziało się że przeżył.

Tym razem została tutaj przedstawiona historia chłopca, który został otruty i porzucony w szpitalu. Trochę mnie zdziwiło to, że adoptował go dziadek głównej bohaterki, zaraz po tym, jak stracił w tragicznym wypadku swojego wnuka. No i w sumie prawie wcale nie dziwiło mnie zachowanie jego wnuczki, która nie chciała zaakceptować chłopca. Myślałam, że wyjaśni się historia tego chłopca, ale na końcu było tylko trochę wspomniane o jego rodzinie i temat się skończył, co mnie trochę rozczarowało. Jednak książkę powinno się przeczytać, choćby tylko dlatego, żeby mieć całą serię za sobą ;)

Tym razem została tutaj przedstawiona historia chłopca, który został otruty i porzucony w szpitalu. Trochę mnie zdziwiło to, że adoptował go dziadek głównej bohaterki, zaraz po tym, jak stracił w tragicznym wypadku swojego wnuka. No i w sumie prawie wcale nie dziwiło mnie zachowanie jego wnuczki, która nie chciała zaakceptować chłopca. Myślałam, że wyjaśni się historia tego...

"Mały chłopiec zostaje porzucony w szpitalu. Cierpi na amnezję i nie pamięta nawet swojego imienia." Nie trzeba czytać książki by domyślić się o kogo chodzi jeśli zna się serie "Kwiaty na poddaszu".

Książka nawet w połowie nie zachwyca jak 5 pierwszych części. Jest jednak zdecydowanie lepsza od 2 poprzedzających ją - Pamiętników Christophera, które nie wniosły nic nowego do sagi.

Ta część przynajmniej ma jakiś pomysł na siebie. Coś co podczas lektury Kwiatów i kolejnych 4 tomów wydawało się oczywiste okazuje się jednak czymś zupełnie innym. Zaskakującym. Stawia pewne rzeczy w innym świetle.

I chociaż po opisie można już się wszystkiego domyślić ta część jest w porządku, szybko się ją czyta, nie nudzi. Moim zdaniem ratuje tą trzyczęściową kontynuacje historii rodziny Dollangangerów.

Jednak mimo to uważam, że były one zbędne. Pięć pierwszych tomów jest mocną historią, której nie trzeba poprawiać, dopowiadać czy tłumaczyć na milion innych sposobów.
Broni się sama.
Jest niepowtarzalna.

"Mały chłopiec zostaje porzucony w szpitalu. Cierpi na amnezję i nie pamięta nawet swojego imienia." Nie trzeba czytać książki by domyślić się o kogo chodzi jeśli zna się serie "Kwiaty na poddaszu".

Książka nawet w połowie nie zachwyca jak 5 pierwszych części. Jest jednak zdecydowanie lepsza od 2 poprzedzających ją - Pamiętników Christophera, które nie wniosły nic nowego...

Clara nie jest zadowolona,że u niej w domu znalazł się chłopczyk,któremu jej dziadek chce pomóc.Chłopczyk cierpi na amnezję.Clara zakochuje się w Aaronie.Przeżywa rozterki,jak nastolatki.Umarł jej brat Will,lecz dziadek nazwał tego chłopca tak samo.Clara nazwała go Księciem Prio.Nie była egoistką,bo nie chciała go w domu,po prostu za szybko po śmierci jej brata pojawił się inny chłopczyk.Chciala zrobić wszystko,by przypomniał sobie cokolwiek,by mógł u nich już nie mieszkać i wrócić do rodziny.
Dziwnie chłopczyk reagował na choinkę,wspomnienia zaczeły wracać.Zaczął mówić coś o Cathy,że to jego mama.Lecz to była jego siostra,tylko zastępowała mu matke,ponieważ zamnkieci na poddaszu,miał tylko Cathy i Chrisa jako dorosłych,a sami potrzebowali wsparcia.
Po jakimś czasie,zaczyna mu czytać i bawić się z nim.Na początku chodziło jej o to,by sobie coś przypomniał.Z Aaronem się rozstala.
Dziadek miał wielkie serce,przyjąc go do domu na stałe.Ale wreszcie Clara zrozumiała ile ten chłopczyk musiał przeżyć.Później sie okazało,że zaczął mówić i sobie przypominać o poddaszu,złej matce i babci.
Podobała mi sie ta książka,tak jak inne ksiażki śp.Virginii.

Clara nie jest zadowolona,że u niej w domu znalazł się chłopczyk,któremu jej dziadek chce pomóc.Chłopczyk cierpi na amnezję.Clara zakochuje się w Aaronie.Przeżywa rozterki,jak nastolatki.Umarł jej brat Will,lecz dziadek nazwał tego chłopca tak samo.Clara nazwała go Księciem Prio.Nie była egoistką,bo nie chciała go w domu,po prostu za szybko po śmierci jej brata pojawił się...