Neil Gaiman, człowiek - ikona. Jeden z najwybitniejszych kreatorów współczesnej sztuki. Mimo, że oglądałem jego filmy (również te na podstawie jego książek), jak i miałem styczność z komiksami jego autorstwa, książki jakoś mi umykały, aż do dzisiaj.

Ekranizację Gwiezdnego Pyłu miałem okazję oglądać na tyle dawno, że fabuła zdążyła mi się rozpłynąć w pamięci. Jedyne co pozostało nierozmyte nurtem czasu, to wrażenie wyjątkowości i magii jaką film emanował. Z takim też podejściem sięgałem po książkę pana Gaimana.
Czy sprostała temu niezwykłemu oczekiwaniu?

Nim zacznę się rozwodzić nad samą treścią, słów kilka o wydaniu. Krótko - jest świetne! Kredowy papier, piękna obwoluta pod którą kryje się jeszcze piękniejsza sztywna okładka. Czuć, że trzyma się w ręce coś wyjątkowego. Do całkowitego zachwytu zabrakło mi jedynie ilustracji.

Gwiezdny Pył to w zasadzie baśń. Gdzieś w Anglii leży miasteczko Mur. Miejsce o tyle nietypowe, że graniczące z magiczną krainą, od której oddziela go jedynie kamienny mur. W murze tym jednak jest wyrwa przez którą widać polanę i las w oddali. Kolokwializując można by napisać, że wokół tej dziury kręci się cała fabuła baśni Gaimana.

Już od pierwszych stron wiedziałem, że nie trafiłem na książkę, której autor będzie mnie usilnie przekonywał, że stworzył dzieło. Nie ma tu miejsca na "poważną" fantastykę. Wykreowany przez Gaimana świat jest piękny, bajkowy i kusi by się w nim zanurzyć. Są wiedźmy, latające okręty, jednorożce i mnóstwo magii! Jest świetnie!

Całość fabularnie stoi mocno na czterech nogach niczym jednorożec i błyszczy w blasku księżyca co jakiś czas mrugając okiem do czytelnika ze stronic książki. Bajkowość i magię poczują chyba nawet najwięksi fantastyczni ateiści. Czytałem Gwiezdny Pył powolutku smakując ten piękny świat. Nie pamiętam kiedy ostatnio tak dobrze czułem się w baśniowym, książkowym świecie. Wróciłem wspomnieniami do lat dziecięcych kiedy to krainy smoków i magii potrafił wciągnąć mnie doszczętnie. Chwała i dzięki Gaimanowi za to, że udało mu się wskrzesić w mojej pamięci te miłe czasy.

Gwiezdny Pył polecam każdemu beż wahania. Starsze dzieci będą zachwycone magią i akcją, młodzież powinna przy nim zapomnieć na chwilę o swojej sceptycznej do wszystkiego postawie a dorośli przypomną sobie co czuje sześciolatek na myśl o wiedźmie! Polecam!

Na koniec dodam, że warto w trakcie lektury użyć podkładu muzycznego z oficjalnej ścieżki dźwiękowej z filmu batuty pana Ilana Eshkeri'ego. Świetna muzyka pasująca do filmu jak i książki, potęgująca jeszcze wrażenie magiczności tej baśni.

Neil Gaiman, człowiek - ikona. Jeden z najwybitniejszych kreatorów współczesnej sztuki. Mimo, że oglądałem jego filmy (również te na podstawie jego książek), jak i miałem styczność z komiksami jego autorstwa, książki jakoś mi umykały, aż do dzisiaj.

Ekranizację Gwiezdnego Pyłu miałem okazję oglądać na tyle dawno, że fabuła zdążyła mi się rozpłynąć w pamięci. Jedyne co...