Biografia króla powieści szpiegowskiej akcentuje jego trudne dzieciństwo bez matki i z koszmarnym ojcem, spędzone w szkołach prywatnych, przeżycia z dzieciństwa zostały mu na całe życie. Oprócz krótkiego opisu jego kariery szpiegowskiej, dostajemy wgląd w fascynujący proces powstawania jego wielkich powieści. Mimo że czasami zbyt szczegółowa, to lektura obowiązkowa dla miłośników pisarza.

Opasły tom opowiada szczegółowo o życiu króla powieści szpiegowskiej i jednego z moich ulubionych pisarzy. Zaczyna się od koszmarnego dzieciństwa, bo ojciec Davida Cornwella (to prawdziwe nazwisko Le Carre'a), Ronnie, był oszustem i hochsztaplerem: fałszował czeki, robił podejrzane interesy, tonął w długach, ale żył ponad stan. I tak przez całe życie, po jego śmierci okazało się, że jego cały majątek: „dom w Maidenhead, dwa samochody i konie wyścigowe – należał do jego fasadowych spółek, które oczywiście były bez wyjątku niewypłacalne. Tak naprawdę nie zostawił po sobie ani grosza (…). Wyglądało to tak, jakby Ronnie żył samym powietrzem”. Ten straszny tatunio ciągnął się za Le Carre'm przez całe życie, zresztą w wielu książkach (Szpieg doskonały, Single&single) nawiązuje do swoich trudnych relacji z ojcem.

Matka chłopca, nie mogąc wytrzymać ciągłej niestabilności i niepewności, opuściła rodzinę, gdy David miał pięć lat, od tego czasu mieszkał z ojcem, a właściwie nie mieszkał, bo w tym samym roku (mając pięć lat!) oddany został do szkoły z internatem. W różnych szkołach przebywał do dojrzałości. Przeżycia z dzieciństwa zostawiły niezatarty ślad w jego psychice, nigdy nie wybaczył matce, że go opuściła, a stosunki z ojcem przez cały czas były napięte. Pisał do brata: „W dzieciństwie nasze serca skuto lodem i takie pozostaną już na zawsze.” A ze szkolnej edukacji David pamiętał najbardziej jak go bito, jeszcze po wielu latach wpadał we wściekłość, gdy to wspominał.

Z drugiej strony Le Carre był produktem angielskiej klasy wyższej, do której tak naprawdę nie należał: krykiet, narty w kurortach szwajcarskich, szkoły prywatne, studia w Oxfordzie. A potem krótka kariera nauczycielska w Eton, tej najbardziej prestiżowej szkole prywatnej dla chłopców. Ciekawe to, bo w swoich powieściach niemiłosiernie drwi z symboli brytyjskiego imperializmu.

Niewiele pisze Sisman o pracy szpiegowskiej swego bohatera, zresztą Le Carre nie ułatwia mu zadania, bo wciąż kluczy i przedstawia sprzeczne wersje na temat swojej pracy w MI5 i MI6.

Miło jest przeczytać jak powstawały jego znakomite dzieła: 'Ze śmiertelnego zimna', 'Druciarz, krawiec, żołnierz szpieg', `Ludzie Smileya', `Mała doboszka', `Russia House', ile pracy włożył w przygotowania i ile go kosztowało samo pisanie: „potrafił napisać trzysta stron, wyrzucić je do kosza i zacząć od nowa.” Z pewnością muszę przeczytać 'Szpiega doskonałego', chyba najbardziej jego autobiograficzną książkę.

Widać z książki, że Le Carre jest człowiekiem pełnym wściekłości (to pewnie pokłosie trudnego dzieciństwa), zwłaszcza ostatnio kieruje ją przeciw Ameryce. Może dlatego jego książki pisane po upadku komunizmu w większości nie trzymają poziomu tych z czasów zimnej wojny. Mimo wszystko to wciąż pierwszej klasy literatura, nie rozrywkowa, ale poważna, podejmująca ważne problemy współczesności.

Biografia czasami jest zbyt szczegółowa, mógłby na przykład Sisman sobie darować informacje w jakich restauracjach jadał jego bohater. Niemniej dla miłośników Le Carre'a, do których mam przyjemność się zaliczać, to lektura obowiązkowa.

Biografia króla powieści szpiegowskiej akcentuje jego trudne dzieciństwo bez matki i z koszmarnym ojcem, spędzone w szkołach prywatnych, przeżycia z dzieciństwa zostały mu na całe życie. Oprócz krótkiego opisu jego kariery szpiegowskiej, dostajemy wgląd w fascynujący proces powstawania jego wielkich powieści. Mimo że czasami zbyt szczegółowa, to lektura obowiązkowa dla...