powieści o trudnej miłości młodych ludzi jest obecnie na rynku bez liku. Zazwyczaj mają one ten sam schemat i wszystko zawsze jest pięknie i ładnie. Problemy opisane są banalnie, bohaterowie są zwykle piękni i bogaci. Tu tak nie jest. Prawo Mojżesza jest głębsze i bardziej dosadne.

Autorka wykreowała dwójkę bohaterów z zupełnie różnych światów. Georgia jest dobrym dzieckiem swoich rodziców, pomaga im na stadninie konie i uczy się pilnie. Jest ładna i wysoka, ma przyjaciół i wiedzie spokojne życie. Wypada jednak po uszy gdy poznaje Mojżesza.

„Niezależnie od przyczyny, gdy Mojżesz przybył do Levan, był jak woda – zimny, głęboki, nieprzewidywalny i, jak staw w kanionie, niebezpieczny, bo nie dało się zobaczyć, co kryje się pod powierzchnią. A ja zachowałam się tak jak zwykle: wbrew zakazom rzuciłam się na główkę. Tyle że tym razem utonęłam.”

Kim zatem jest Mojżesz? To dziecko cracku, które matka narkomanka porzuciła w koszu w pralni. Ze względu na to jaki był pozostała część rodziny przerzucała go z miejsca na miejsce dopóki nie osiągnął pełnoletności i nie zamieszkał u babci w Laven.

„Ludzie kochają małe dzieci nawet chore. Nawet dzieci cracka. Ale małe dzieci rosną i stają się nastolatkami, a nikt nie chce się kłopotać rozbitymi nastolatkami. A Mojżesz był rozbity.”

Georgia i Mojżesz znają się z widzenia, lecz bliższe stosunki nawiązują, gdy ten zaczyna pracę w stajni. Od tej pory dziewczyna będzie robić wiele, aby zwrócić na siebie jego uwagę, wciągnąć go do rozmowy i poznać go lepiej. Intryguje ją jego charakter i to jego zamknięcie w sobie oraz ten niezwykły talent malarski. Tak. Mojżesz jest niezwykle utalentowany. Jest jednak jeden szkopuł. Nie potrafi malować na zamówienie. Swoje obrazy tworzy pod wpływem impulsu na murach, ścianach, wszędzie tam, gdzie jest dużo wolnej przestrzeni. Przez to ma ciągłe problemy z prawem – jakby nie patrząc niszczy mienie.

Mojżesz, pomimo bysia skrytą osobą ma bogate wnętrze, bardzo kocha babcię Kathleen Wright. Georgia zauroczy go swoim uporem, dobrocią i wyglądem. Razem spędzą kilka cudownych chwil aż do tego jednego feralnego momentu: Święta Dziękczynienia, gdy umarła jego babcia. Później ich drogi się rozchodzą, by znów zeszły się po siedmiu latach na szpitalnym korytarzu. Są wówczas zupełnie innymi ludźmi, czas zmienił ich oboje. Czy dadzą sobie wówczas drugą szansę?

„Zgarnęli go w ten feralny poranek Święta Dziękczynienia i to był ostatni raz, kiedy go widziałam i miałam z nim kontakt. Z tego powodu, z racji upływu czasu, nie powinnam była go rozpoznać od razu. Wystarczyło jedno spojrzenie i moje serce załomotało jak ogłuszający gong.”

Autorka wykonała przemyślany podział książki na dwie części „Przed” i „Po”. Dzięki temu mamy wyraźne rozgraniczenie pomiędzy wydarzeniami, które w znaczący sposób zmienią bohaterów. Zastosowanie narracji pierwszoosobowej z punktu widzenia Georgii i Mojżesza oraz przeplatanie ich opowieści jest dobrym posunięciem. Widzimy wówczas to, co się dzieje z różnych punktów, co pozwala na pełniejszy wgląd w sytuację. Powieść niewątpliwie zaskakuje zwrotami akcji, wydarzeniami oraz łączeniem wątków. Oprócz miłości jest motyw porwań młodych dziewcząt, wielkiej przyjaźni, poświęcenia.

Autorka wykonała kawał dobrej pracy oddając czytelnikom stonowaną, wciągającą książkę o młodych ludziach, którzy szybko musieli dojrzeć. Wykazała się także pomysłowością i kunsztem ubierając dosyć oklepaną tematykę w zaskakujące ubranie.

Warto wybrać się z tą dwójką na wyprawę do ich świata, by przeżyć mieszaninę uczuć i pomieszkać przez chwilę w kowbojskim miasteczku.

powieści o trudnej miłości młodych ludzi jest obecnie na rynku bez liku. Zazwyczaj mają one ten sam schemat i wszystko zawsze jest pięknie i ładnie. Problemy opisane są banalnie, bohaterowie są zwykle piękni i bogaci. Tu tak nie jest. Prawo Mojżesza jest głębsze i bardziej dosadne.

Autorka wykreowała dwójkę bohaterów z zupełnie różnych światów. Georgia jest dobrym...