Ta powieść jest dowodem na rozwój pisarski Małgorzaty Rogali, na to, że jej cykl kryminalny rozpoczęty "Zapłatą" zmierza w dobrym kierunku. "Dobra matka" obyła się bez zbytniego eksploatowania wątku romansowego czy drobnych błędów logicznych związanych z intrygą, o co można było mieć lekkie pretensje przy lekturze, skądinąd świetnej przecież, "Zapłaty". Drugi tom cyklu to wyższy poziom, tak zapętlonej zagadki, jak i kombinacji losów bohaterów. Autorka stworzyła fantastyczną drabinkę fabularną, której sensy docierają do czytelnika w miarę obracania kolejnych stron oraz postawiła na tzw. mijanie się bohaterów, którzy jeszcze nie wiedzą, że wpłyną/wpłynęli na swoje życia. Bardzo to "kieślowskie" i co równie ważne - rozpisane z pomyślunkiem, który wypuszcza macki w kierunku niepowstałej jeszcze części trzeciej. Plus brawa za znajomość psychiki ludzkiej i "nowoczesnych" zachowań w social mediach, pełne słodyczy damskie szczegóły połączone z bezlitosnym, boleśnie świadomym oglądem rzeczywistości, niebanalne wywrócenie romansowości zapoczątkowanej w "Zapłacie" o 180 stopni oraz za absolutną bezkompromisowość przekazu, który w ostatecznym rozrachunku jeży włos na głowie, a pewnie i nie jedną, nie dwie, nie trzy osoby mocno wkurzy. Przy odrobinie szczęścia i dobrym PR-rze, staranna i skromna w prostocie stylu Rogala ma poważne szanse wykurzyć z piedestałów kryminalne beztalencia, jakie aktualnie je niezasłużenie okupują.

Ta powieść jest dowodem na rozwój pisarski Małgorzaty Rogali, na to, że jej cykl kryminalny rozpoczęty "Zapłatą" zmierza w dobrym kierunku. "Dobra matka" obyła się bez zbytniego eksploatowania wątku romansowego czy drobnych błędów logicznych związanych z intrygą, o co można było mieć lekkie pretensje przy lekturze, skądinąd świetnej przecież, "Zapłaty". Drugi tom cyklu...