"Córka dyrektora cyrku" to opowieść o niezwykłym człowieku, poznajemy go jako młodego inteligentnego chłopca, który z jednej strony jest sprytny, pyskaty, "mocny w gębie" jednak doskonale potrafi bronić się słowem. Wysławia się sprawnie, lubi samotność, raczej stroni od kolegów, nie z egoizmu, nie dlatego, że czuje się lepszy, w swojej samotności przeżywa wszystkie swoje przemyślenia i spostrzeżenia, cała mądrość rodzi się w nim właśnie wtedy kiedy jest sam.
W kolejnych częściach książki śledzimy losy już dorosłego człowieka, który jak każdy szuka celu w życiu, okazuje się że jego powołaniem i talentem jest pisarstwo. Mężczyzna przelewa na papier wszystkie wytwory własnej fantazji, jednak nigdy żadne z jego dzieł nie ukaże się pod jego nazwiskiem, wszystkie pomysły zostają sprzedane innym pisarzom, oraz zostają opowiedziane osobom których obdarza zaufaniem.
Co takiego jest fascynującego w tej książce? Niby zwykła opowieść, ale...jakim barwnym językiem została napisana, ile emocji potrafi wyzwolić w czytelniku, zmusić do refleksji nad własnym życiem, w którym również chowamy się za innymi ludźmi, często ze strachu z obawy, nie wierząc w siebie, ile błędów popełniamy, które zmuszają nas do ucieczki, ile ludzi ranimy po drodze.
"Córka dyrektora cyrku" to mądra i doskonale dopracowana opowieść, która na długo zostanie w mojej pamięci.

"Córka dyrektora cyrku" to opowieść o niezwykłym człowieku, poznajemy go jako młodego inteligentnego chłopca, który z jednej strony jest sprytny, pyskaty, "mocny w gębie" jednak doskonale potrafi bronić się słowem. Wysławia się sprawnie, lubi samotność, raczej stroni od kolegów, nie z egoizmu, nie dlatego, że czuje się lepszy, w swojej samotności przeżywa wszystkie swoje...