7/10 – BARDZO DOBRY

„Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.”

Koszmar szanowanego dziennikarza „New York Times” Paula Garreta rozpoczął się w momencie, gdy do jego posiadłości w Appalachach zawitał tajemniczy wędrowiec. Młody mężczyzna początkowo sprawiający wrażenie sympatycznego turysty, okazał się być jednak psychopatycznym mordercą. Postrzelony w głowę Garret ledwo uchodzi z życiem z tego spotkania, mniej szczęścia ma jego żona, która zostaje brutalnie zgwałcona i zabita. Jak się później okazuje sprawcą tej okrutnej zbrodni jest William Meade, zwolniony niedawno z więzienia groźny przestępca. Zrozpaczony po śmierci żony Garret próbuje zrozumieć jak doszło do tego, że niebezpieczny psychopata został wypuszczony na wolność. Gdy Policja bezskutecznie poszukuje mordercy, prowadzący własne dochodzenie dziennikarz wchodzi w niezwykle osobistą i bardzo niebezpieczną konfrontację z Meadem.

Książka Michaela Weavera jest przedstawicielem klasycznego thrillera psychologicznego, w którym w swoistej grze ścierają się niezwykle inteligentny seryjny morderca z organami ścigania reprezentowanymi przez charyzmatycznego detektywa. Największą atrakcją tej powieści jest jednak konfrontacja zabójcy ze swoją niedoszłą ofiarą – Paulem Garretem. Obie postacie są w jakiś sposób zafascynowane sobą nawzajem, a ich relacje szybko nabierają niezwykle osobistego charakteru. Prawdziwa siła tej książki nie leży więc oryginalności fabuły, a raczej w autentyczności występujących w niej postaci. Mamy tutaj do czynienia z fascynującym portretem psychologicznym mordercy i gwałciciela, jak równie wiarygodnymi osobami Garreta oraz prowadzącego śledztwo porucznika Canderro. „Impuls” jest książką bardzo dobrze napisaną, pełną dynamicznej akcji, zmuszającą do refleksji na temat mrocznych zakamarków ludzkiej duszy. Autor na jej stronach zwraca też uwagę na zawodność systemu penitencjarnego, którego liczne niedoskonałości mogą prowadzić do wypuszczania na wolność niebezpiecznych przestępców.

Wielką satysfakcję sprawia mi odkrywanie książek i autorów zupełnie nieznanych, o których wiele się nie mówi. Wydana w 1994 roku powieść jest doskonałym przykładem, że gdzieś tam w księgarniach zalegają jeszcze takie perełki. Kimkolwiek jest autor (krytycy podejrzewają że być może to sam Stephen King, ja jednak tak nie uważam) stworzył bardzo wciągający thriller psychologiczny, który czyta się jednym tchem. Powieść może niezbyt oryginalną, ale niezmiernie intrygującą i ciekawą. Polecam wszystkim fanom gatunku, by sięgnęli po tę porównywaną do „Milczenia owiec” książkę (o ile jeszcze gdzieś ją znajdą).

7/10 – BARDZO DOBRY

„Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.”

Koszmar szanowanego dziennikarza „New York Times” Paula Garreta rozpoczął się w momencie, gdy do jego posiadłości w Appalachach zawitał tajemniczy wędrowiec. Młody mężczyzna początkowo sprawiający wrażenie sympatycznego turysty, okazał się być jednak...