Sidney Sheldon jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Każdą jego powieść przeczytałam w bardzo krótkim czasie, z prozaicznego powodu – nie dało się od nich oderwać.

Podobnie było z książką „Nieznajomy w lustrze” . Pierwszy raz przeczytana przeze mnie około 7 lat temu, całkiem niedawno pojawiła się na półce „do przeczytania” , jako jedna z godnych zapamiętania. I po tylu latach odebrałam ją zupełnie inaczej. Dlaczego?

W powieści mamy dwóch głównych bohaterów. Pierwszym z nich jest Toby Temple. Wychowywany przez samotną matkę, odrzucony przez rówieśników mały chłopiec, który kiedyś stanie się legendą kina. Człowiekiem uwielbianym przez miliony, gwiazdą estrady. Droga do celu nie będzie prosta,będzie wymagała całkowitego poświęceniu się podążaniu ścieżką kariery i całkowitej rezygnacji ze
wszystkiego poza tym. Do czasu poznania Jill Castle.

Początkowo – podobnie jak Toby – anonimowej dziewczyny, która w poszukiwaniu spełnienia marzeń przyjeżdża do Hollywood jako jedna z milionów ładnych dziewcząt naiwnie wierzących w osiągnięcie sukcesu szybko i bezboleśnie, jedynie uczciwą pracą i determinacją. Jak się okazuje później,determinacja pozwala osiągnąć sukces i wymarzone życie, jednak zupełnie inną drogą niż ta obrana na początku.

Ścieżki obojga bohaterów splatają się ze sobą mimo tego, iż pozornie nic temu nie sprzyjało. W dalszej części powieści okazuje się jednak, że oboje byli dla siebie dokładnie tym czego przez całe życie szukali.

Sheldon jak zawsze porywa nas ciągłymi zaskakującymi zwrotami akcji. Duża liczba dialogów, mało opisów i sucho przedstawiane fakty są jak dla mnie głównymi zaletami tej powieści. Autor nie jest uczestnikiem tych wydarzeń, nie podsuwa nam za często opisów myśli czy odczuć bohaterów.

Przedstawia nam suche fakty, decyzje przez nich podejmowane i sposób w jaki sobie radzą z ich konsekwencjami, co pozwala nam ostatecznie na tej podstawie ukształtować o nich swoją opinię.

Powieść zawiera dużo wątków, ale wszystkie idealnie się z sobą zazębiają. Każda postać, napotykana przez głównych bohaterów, na pozór nieznacząca, pełni w ich życiu jakąś rolę, jest wprowadzona po coś. Książkę czyta się tak, jakby oglądało się jakiś naprawdę wciągający film, stąd nie dziwię się iż tak
wiele powieści Sheldona doczekało się ekranizacji w postaci m.in. seriali.

Jednocześnie „Nieznajomy w lustrze” jest doskonałym studium psychiki ludzkiej i motywów kierujących ludźmi, którzy za wszelką cenę nie chcą być nijacy. Poprzez gorączkową chęć przyciągnięcia do siebie uwagi i uwielbienia tłumów, rekompensują sobie wszystko co zostało im odebrane w dotychczasowym życiu, albo czego nigdy nie zaznali. Na pozór jedna z wielu ekscytujących historii ma w sobie jednak znacznie więcej. Lekcję, że można mieć wszystko i nadal
odczuwać brak rzeczy najważniejszych. Jakich? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Bo ile ludzi, tyle priorytetów. Dlatego warto poświęcić jeden, dwa wieczory z tą książką, aby zobaczyć po
czyjej stronie się opowiemy. I co to będzie znaczyło w postrzeganiu naszej, własnej hierarchii wartości.

Sidney Sheldon jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Każdą jego powieść przeczytałam w bardzo krótkim czasie, z prozaicznego powodu – nie dało się od nich oderwać.

Podobnie było z książką „Nieznajomy w lustrze” . Pierwszy raz przeczytana przeze mnie około 7 lat temu, całkiem niedawno pojawiła się na półce „do przeczytania” , jako jedna z godnych zapamiętania. I po tylu...