Krzysztof Stanowski potrafi pisać - zacząłem niezwykle oryginalnie...
Z drugiej strony po co silić się na jakieś górnolotne słowa, wystarczy sięgnąć po "Stan futbolu", żeby przyznać mi rację.
Śledzę teksty na "Weszło" i nie ukrywam, że głównie czekam na teksty szefa, bo nikt jak on nie potrafi trafić w punkt.
Oczywiście nie jestem z tych, co to bezkrytycznie biją pokłony, śpiewając hymny pochwalne o świętym Krzysztofie S.
Mało tego! Jeden felieton z cyklu "Jak co wtorek" wydał mi się po prostu idiotyczny, ale nie zmienia to faktu, że większość jest niesamowita. Czytam i myślę: "Też tak uważam! Mógłbym to napisać!" Problem polega jednak na tym, że nie mógłbym, bo tak - niestety - nie umiem.
Samą książkę czyta się rewelacyjnie, tak ją skonstruowano, że nie da się jej odłożyć, pierwsze strony i... bum! Wiemy, że trzeba czytać dalej i dalej. Wiele rzeczy, tzw. smaczków, można się stąd dowiedzieć. Niejednokrotnie czytelnik (ja) chwyta się za głowę i myśli: "Jak to możliwe?" Okazuje się, że możliwe.
Stanowski w tańcu się nie... wiecie jak to idzie. Jak trzeba dowalić, dowali, pochwalić? Tez umie. Często ludzie zarzucają mu brak obiektywizmu, samouwielbienie i tak dalej. Może jest coś w tych zarzutach, ale w czym to przeszkadza, gdy czytamy dzieło? To co, "Ferdydurke" już nie jest dobre, gdy dowiadujemy się, że Gombrowicz miał, że tak powiem, bliskie relacje z mężczyznami?
Zawsze powtarzam, odbierajmy dzieło przez pryzmat dzieła, a nie jego twórcy. Mam gdzieś, jaki jest autor, interesuje mnie, co napisał.
Poza tym, mimo wszystko, Krzysztof Stanowski wydaje mi się po prostu świetnym gościem. I piszę to jako kibic Legii Warszawa, co może się wydawać dziwne, wszak autor opisał, jak cieszył się z porażek Legii, gdy się z niej wyleczył. Oczywiście mnie, prostemu kibicowi, trudno to zrozumieć, ale Krzysztof Stanowski umie wyjaśnić powody swojego odkochania. Czy ma rację? Nie wiem, ale opisuje to wszystko z perspektywy dziennikarza sportowego, praca wyparła pasję, o której mówił, sam twierdzi, że zazdrości innym (ha! Krzysztof Stanowski może mi zazdrościć!) tego, że nadal się pasjonują i wielbią kluby (polskie kluby, bo FC Barcelonę to autor kocha bezapelacyjnie).
Dobra, rozpisałem się a nie ma sensu, bo po prostu trzeba tę książkę wziąć i przeczytać!
Polecam!

Krzysztof Stanowski potrafi pisać - zacząłem niezwykle oryginalnie...
Z drugiej strony po co silić się na jakieś górnolotne słowa, wystarczy sięgnąć po "Stan futbolu", żeby przyznać mi rację.
Śledzę teksty na "Weszło" i nie ukrywam, że głównie czekam na teksty szefa, bo nikt jak on nie potrafi trafić w punkt.
Oczywiście nie jestem z tych, co to bezkrytycznie biją pokłony,...