Za dużo dywagacji za mało akcji.

Za dużo dywagacji za mało akcji.

Chwilami ciężko się połapać, O co chodzi, ale Don (tym razem oskarżony o pedofilię i terroryzm) nadal ma moje serduszko.

Chwilami ciężko się połapać, O co chodzi, ale Don (tym razem oskarżony o pedofilię i terroryzm) nadal ma moje serduszko.

Fajna przyjaźń grupy facetów. I super odpoczynek.

Fajna przyjaźń grupy facetów. I super odpoczynek.

obie części to moje top 100 książek. Cudowne spojrzenie w świat autyzmu/aspergera i codziennych zmagań ludzi neuronietypowych, a dla nas typowych wiele radosnych chwil podczas czytania

obie części to moje top 100 książek. Cudowne spojrzenie w świat autyzmu/aspergera i codziennych zmagań ludzi neuronietypowych, a dla nas typowych wiele radosnych chwil podczas czytania

Niby komedia, ale taka przez łzy, ponieważ to co przeciętnym ludziom podpowiada intuicja dla innych jest efektem wnikliwej analizy… nawet jeżeli bohaterowie i ich przygody są wytworem wyobraźni, to ta lektura działa na mnie społecznie uwrażliwiająco

Niby komedia, ale taka przez łzy, ponieważ to co przeciętnym ludziom podpowiada intuicja dla innych jest efektem wnikliwej analizy… nawet jeżeli bohaterowie i ich przygody są wytworem wyobraźni, to ta lektura działa na mnie społecznie uwrażliwiająco

Fajna, lekka, przyjemna. Zabawna ale też edukacyjna.

Fajna, lekka, przyjemna. Zabawna ale też edukacyjna.

Niestety "efekt Rosie" dopadła tak zwana "klątwa drugiego tomu". Bohaterowie których kochałam w poprzedniej części tutaj od pierwszych stron zaczynają irytować. Żarty nie są już tak celne, a wszystkie wydarzenia z biegiem fabuły stają się coraz to bardziej frustrujące. Po drugim tomie boję się sięgnąc po kontynuację. Raczej zbyt prędko nie wrócę do tej serii.

Niestety "efekt Rosie" dopadła tak zwana "klątwa drugiego tomu". Bohaterowie których kochałam w poprzedniej części tutaj od pierwszych stron zaczynają irytować. Żarty nie są już tak celne, a wszystkie wydarzenia z biegiem fabuły stają się coraz to bardziej frustrujące. Po drugim tomie boję się sięgnąc po kontynuację. Raczej zbyt prędko nie wrócę do tej...

Niestety dużo słabsza niż poprzednia część. Nadal lekka, z poczuciem humoru, ale przewidywalna. Nic nowego i odkrywczego. Ot, kolejna zwykła, przeciętna książka. Oby część 3 była lepsza.

Niestety dużo słabsza niż poprzednia część. Nadal lekka, z poczuciem humoru, ale przewidywalna. Nic nowego i odkrywczego. Ot, kolejna zwykła, przeciętna książka. Oby część 3 była lepsza.

“Efekt Rosie” Graeme Simsiona to kontynuacja historii Dona Tillmana i nie będzie chyba żadnym spoilerem stwierdzenie, że Rosie zagrzała miejsce w jego życiu. Okazuje się, że znalezienie stałej partnerki nie było wcale najtrudniejszym etapem. O związek bowiem trzeba dbać, wykazywać zaangażowanie i posiadać umiejętność szybkiej adaptacji do nowych warunków.

Kompetencje społeczne bohatera pozostawiają wiele do życzenia, zatem zabawne jest obserwowanie go w codziennym życiu. Jego zachowanie prowadzi zwykle do całego łańcucha zdarzeń, przez co powstaje swego rodzaju “komedia pomyłek”. Dla czytelnika takiego jak ja, czyli lubiącego inteligentne, racjonalnie postępujące postacie, Don jest zjawiskiem nie do pomyślenia. Jego decyzjom nie można zarzucić nielogiczności, a z drugiej strony niezupełnie świadomie łamie wszystkie normy społeczne. Przez taką kombinację naprawdę ciężko stwierdzić, czy jest to bohater idealny, czy bardziej irytujący, ale nadal w pozytywny sposób. Koniec końców zdobywa jednak sympatię, kiedy widzi się jego starania.

Uważam, że książka jest pod każdym względem niżej od pierwszego tomu, ale jedynie odrobinę. Stanowi naprawdę dobrą rozrywkę, mimo że dotyczy dość poważnych kwestii. I znowu wracamy do początku - to sposób bycia Dona i jego osobowość tworzą tę historię. Można być przeciętnym - ale po co?

“Efekt Rosie” Graeme Simsiona to kontynuacja historii Dona Tillmana i nie będzie chyba żadnym spoilerem stwierdzenie, że Rosie zagrzała miejsce w jego życiu. Okazuje się, że znalezienie stałej partnerki nie było wcale najtrudniejszym etapem. O związek bowiem trzeba dbać, wykazywać zaangażowanie i posiadać umiejętność szybkiej adaptacji do nowych warunków.

Kompetencje...

Mówi się, że druga książka z serii zawsze jest gorsza, że nigdy nie doścignie swojej poprzedniczki. Do wszystkich, którzy tak myślą, poznajcie Dona Tillmana, wyjątkową postać literacką, której „głos” jest zdecydowanie najbardziej zapadającym w pamięć. Tym razem idzie on przez życie w parze z Rosie, swoją zuchwałą i śmiałą żoną. Szczerze wam przyznam, chyba było by męczące być Donem Tillmanem, bo podobnie jak Rain Man, życiu stawia mu wiele wyzwań, na które zawsze stara znaleźć kontrę, zawsze wie co pomyśleć, powiedzieć i zrobić. I zazwyczaj mu się to udaje. Prawdziwa przyjemność płynąca z czytania tej książki, tkwi gdzieś pomiędzy postrzeganiem życia przez Dona, a coraz bardziej złożoną rzeczywistością. Czytając między wierszami skrupulatnej narracji poznajemy przyczyny i środki zaradcze bohatera, a małe błędy i potknięcia bohatera (społeczne i nie tylko),opatrzone nienaganną logiką i wieloma cwanymi dowcipami, sprawiają, że książka jest czystą przyjemnością. Wzruszający, przejmujący i często zabawny, Efekt Rosie to godny drugi rozdział w historii Dona i Rosie. Podobnie jak w pierwszej książce, do głosu dochodzą motywy akceptacji i zrozumieniu swojej inności, ale i również drugiego człowieka. Przede mną trzeci tom i szczerze mówiąc, chyba będzie mi żal rozstawać się z Donem.

Mówi się, że druga książka z serii zawsze jest gorsza, że nigdy nie doścignie swojej poprzedniczki. Do wszystkich, którzy tak myślą, poznajcie Dona Tillmana, wyjątkową postać literacką, której „głos” jest zdecydowanie najbardziej zapadającym w pamięć. Tym razem idzie on przez życie w parze z Rosie, swoją zuchwałą i śmiałą żoną. Szczerze wam przyznam, chyba było by męczące...