Projekt „Rosie”

Jakie to było świetne!
Pełna uroku, humoru i zupełnie niegłupia opowieść o poszukiwaniu miłości.
Cały szkopuł w tym, że poszukujący Don jest aspergikiem, więc nie jest mu łatwo, jeżeli chodzi o kontakty społeczne, relacje międzyludzkie i rozpoznawanie emocji. Ba! Jest to w jego przypadku diabelnie trudne i wyczerpujące.
Śledzimy jego poczynania z lekkim uśmiechem i z mocno zaciśniętymi kciukami, żeby mu się udało. Bo Don (jak każdy) zasługuje na miłość.

Jakie to było świetne!
Pełna uroku, humoru i zupełnie niegłupia opowieść o poszukiwaniu miłości.
Cały szkopuł w tym, że poszukujący Don jest aspergikiem, więc nie jest mu łatwo, jeżeli chodzi o kontakty społeczne, relacje międzyludzkie i rozpoznawanie emocji. Ba! Jest to w jego przypadku diabelnie trudne i wyczerpujące.
Śledzimy jego poczynania z lekkim uśmiechem i z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyobraźcie sobie sobotnie ciepłe, leniwe popołudnie, ze szklanką lemoniady w ręku, gdzie do pełni szczęścia brakuje wam tylko książki. Więc oto jest, ona, lekka, zabawna i inteligentna, zwą ja „Projekt Rosie”. Nie jest to kolejna przesłodzona historia romantyczna, wręcz przeciwnie, to wyborna i czarująca opowieść, gdzie poszukiwanie miłości to dobrze przemyślane i zaplanowane działanie. Od pierwszych stron samolubnie przepadłam w tej powieści i mimo, tego, że całość była ciut przewidywalna, a jeden z bohaterów budził moją irytację (tak Gene, o Tobie mowa), to bawiłam się wspaniale. Ta książka, to prawdziwe odświeżenie i zastrzyk dobrego humoru, nie przeintelektualizowana, ciepła i przyjemna lektura, to taki „comfort read’ na wszelkie smutki. I gdzieś tam, między zabawnymi dialogami i celnymi uwagami głównego bohatera, czai się historia o byciu innym, o zrozumieniu i zaakceptowaniu siebie i otaczającego świata, a także o tym, że to czego chcesz, nie zawsze jest tym, czego potrzebujesz. Z przyjemnością zasiądę do drugiego tomu, oby okazał się równie dobry, jak ten pierwszy.

Wyobraźcie sobie sobotnie ciepłe, leniwe popołudnie, ze szklanką lemoniady w ręku, gdzie do pełni szczęścia brakuje wam tylko książki. Więc oto jest, ona, lekka, zabawna i inteligentna, zwą ja „Projekt Rosie”. Nie jest to kolejna przesłodzona historia romantyczna, wręcz przeciwnie, to wyborna i czarująca opowieść, gdzie poszukiwanie miłości to dobrze przemyślane i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

zakończenie mnie rozczarowało, humoru spodziewałam się więcej i na większym poziomie-ale mnie ciężko zadowolić pod tym względem, wiec wybaczam. Język był świetny, oderwany od rzeczywistości, naukowy, co dodawało atrakcyjności książce wg mnie. Glos Borysa Szyca na duzy plus dla audiobooka. Z ciekawości może sięgnę po drugi tom.

zakończenie mnie rozczarowało, humoru spodziewałam się więcej i na większym poziomie-ale mnie ciężko zadowolić pod tym względem, wiec wybaczam. Język był świetny, oderwany od rzeczywistości, naukowy, co dodawało atrakcyjności książce wg mnie. Glos Borysa Szyca na duzy plus dla audiobooka. Z ciekawości może sięgnę po drugi tom.

Pokaż mimo to

Dawno żadna książka mnie tak nie rozczarowała. Nastawiłam się na kilka godzin dobrej zabawy, tymczasem książka okazała się zupełnie "płaska". Fabuła mnie nie porwała, niespecjalnie obchodziły mnie losy głównego bohatera.
Nie wiem może nie ten czas i nie to miejsce na tego typu literaturę.
Na wakacje może być miłą lekturą, o której zapomni się po powrocie z urlopu.

Dawno żadna książka mnie tak nie rozczarowała. Nastawiłam się na kilka godzin dobrej zabawy, tymczasem książka okazała się zupełnie "płaska". Fabuła mnie nie porwała, niespecjalnie obchodziły mnie losy głównego bohatera.
Nie wiem może nie ten czas i nie to miejsce na tego typu literaturę.
Na wakacje może być miłą lekturą, o której zapomni się po powrocie z urlopu.

Pokaż mimo to

Prawdopodobnie nie pomyliłabym się twierdząc, że nigdy nie mieliście okazji poznać równie uporządkowanej i zorganizowanej osoby jak główny bohater “Projektu Rosie” G. Simsiona. W celu znalezienia idealnej partnerki tworzy szesnastostronicowy kwestionariusz, mający pomóc mu w selekcji. Wyklucza on między innymi nałogowo palące, spóźnialskie wegetarianki. Mogłoby się zatem wydawać, że Rosie jest skreślona na starcie. Jedyne, co ich łączy to poszukiwania biologicznego ojca kobiety – Don jest przecież profesorem genetyki, więc kto lepiej od niego pomoże jej w badaniu DNA potencjalnych kandydatów?

Podczas lektury bawiłam się wyśmienicie. Zakochałam się już przy pierwszym rozdziale. Śmieszyły nie tylko sytuacje wywołane niezupełnie “zwyczajnym” zachowaniem Dona, ale też jego przemyślenia, historia bowiem napisana jest w narracji pierwszoosobowej. Właśnie to zaważyło na odbiorze, bo pozwoliło zagłębić się w sposób myślenia bohatera. Gdybyśmy tylko obserwowali go z boku, jego zachowanie mogłoby wzbudzać konsternację czy zażenowanie. Tymczasem poczynania opatrzone odpowiednim komentarzem wywoływały szczery uśmiech i rozbawienie.

“Projekt Rosie” to nie tylko komedia, ale też książka o tym, ile jesteśmy w stanie poświęcić dla drugiej osoby i w jakim stopniu gotowi jesteśmy przewartościować nasze życie, aby odnaleźć szczęście.

Prawdopodobnie nie pomyliłabym się twierdząc, że nigdy nie mieliście okazji poznać równie uporządkowanej i zorganizowanej osoby jak główny bohater “Projektu Rosie” G. Simsiona. W celu znalezienia idealnej partnerki tworzy szesnastostronicowy kwestionariusz, mający pomóc mu w selekcji. Wyklucza on między innymi nałogowo palące, spóźnialskie wegetarianki. Mogłoby się zatem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemnie mi się czytało, ale chyba tylko dlatego, że jako głównego bohatera miałam przed oczami Sheldona Cooper'a z TBBT. Temat ukazania rzeczywistości oczami "aspergików" jest ważny, ale w tej książce, oczywiście w moim odczuciu, trąci wtórnością. Jeśli jednak ktoś nie miał do czynienia z The Bing Bang Theory, to nie dostrzeże tego problemu.

Przyjemnie mi się czytało, ale chyba tylko dlatego, że jako głównego bohatera miałam przed oczami Sheldona Cooper'a z TBBT. Temat ukazania rzeczywistości oczami "aspergików" jest ważny, ale w tej książce, oczywiście w moim odczuciu, trąci wtórnością. Jeśli jednak ktoś nie miał do czynienia z The Bing Bang Theory, to nie dostrzeże tego problemu.

Pokaż mimo to

Profesor genetyki przychodzi na kolację do restauracji w odzieży sportowej i jada w określone dni tygodnia te same posiłki, a jeśli czegoś nie uda mu się zrobić o odpowiedniej porze, jest gotów przestawić wskazówki zegara i ustanowić czas Rosie. Jeśli kogoś tak oryginalnego, ale niepozbawionego przy tym uroku nie mieliście okazji spotkać, warto sięgnąć po książkę „Projekt Rosie” Graeme’a Simsiona.

Australijski pisarz w pierwszym tomie cyklu „Don Tillman” pokazuje czytelnikowi życie dorosłego mężczyzny z zespołem Aspergera. Nie martwcie się jednak. Poważnie nie będzie. Dobijający czterdziestki Don postawia za pomocą kwestionariusza złożonego z szesnastu stron znaleźć idealną kandydatkę na żonę. Ta jedyna aż po grób ma nie palić, nie pić alkoholu, być punktualna i wykonywać przyzwoity zawód. Przyjaciele stawiają na jego drodze Rosie, która pije, pali, dorabia jako barmanka i nie wie, kto jest jej biologicznym ojcem. Przy tym jest inteligentna, piękna i nie można się z nią nudzić.

Komedia romantyczna z aspergikiem w roli głównej to dla mnie nowość. Książka potrzebna, bo można zobaczyć świat innymi oczami, a przy tym doskonale się bawić. Profesor Tillman jest w swoich działaniach, zachowaniu i niedostosowaniu się do społecznych norm ekscentryczny, często doprowadza czytelnika do śmiechu, ale w gruncie rzeczy jest taki, jak każdy z nas: pracuje, ma pasje i przede wszystkim, mimo wszelkich trudności na tym polu, chce kochać i być kochanym.

Czy jego nieustępliwość w odnalezieniu kandydatki na żonę, życzliwa, choć nie do końca legalna, pomoc Rosie przy „Projekcie Ojciec” zakończy się sukcesem? Na ile aspergik potrafi społecznie odnaleźć się w różnych sytuacjach i czy jest w stanie rozbudzić w sobie empatię? Te pytania pozostawiam otwarte.

Czytając „Projekt Rosie”, nie da się nie uśmiechać. To niezła komedia omyłek, potknięć i jednocześnie uroczych wygibasów głównego bohatera. Pozwala czytelnikowi spojrzeć na rzeczywistość szerzej i z większą życzliwością. Powieść świetna do poduchy po męczącym dniu - bez zadęcia, za to z dużą dawką humoru.

Profesor genetyki przychodzi na kolację do restauracji w odzieży sportowej i jada w określone dni tygodnia te same posiłki, a jeśli czegoś nie uda mu się zrobić o odpowiedniej porze, jest gotów przestawić wskazówki zegara i ustanowić czas Rosie. Jeśli kogoś tak oryginalnego, ale niepozbawionego przy tym uroku nie mieliście okazji spotkać, warto sięgnąć po książkę „Projekt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie była to dla mnie książka zabawna. Być może na ekranie by się sprawdziło, ale jakoś na papierze mnie nie śmieszyły zachowania bohatera. Książka lekka, łatwa, ale nie przechodzę do drugiego tomu.

Nie była to dla mnie książka zabawna. Być może na ekranie by się sprawdziło, ale jakoś na papierze mnie nie śmieszyły zachowania bohatera. Książka lekka, łatwa, ale nie przechodzę do drugiego tomu.

Pokaż mimo to

Dzień dobry w piątek. Szukacie czegoś lekkiego? Idealnego na weekend, zabawnego i jednocześnie wciągającego do ostatniej strony? Przychodzę dziś do Was właśnie z taką książką.
„Projekt Rosie” to pełna humoru opowieść o nieradzącym sobie w społeczeństwie, genialnym genetyku, który rozpoczyna właśnie swój najnowszy i chyba najbardziej skomplikowany projekt pod tytułem „Żona”. W organizacji pomagają Donowi jego jedyni przyjaciele - Claudia i Gene, którzy w oczach Dona są idealnym małżeństwem. Poszukiwania idealnej kandydatki trwają, kiedy na drodze genetyka staje jej niemal zupełne przeciwieństwo - Rosie, a jego życie zaczyna się zmieniać.

Ta wyjątkowa komedia ujęła mnie od pierwszych stron. Trafiła idealnie w moje poczucie humoru. Wgląd w umysł geniusza, który stara się zrozumieć „normalnych”ludzi jednocześnie porusza i bawi, a jego pomysł na „projekt żona” uświadamia, że niemożliwe jest pokochanie kogoś, tylko dlatego, że wpisuje się w określone ramy.
Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autor zarysował głównych bohaterów i to, że również ci drugoplanowi mieli wiarygodne cechy i zachowania. Don przypominał mi czasami Sheldona z Teorii Wielkiego Podrywu, jednak było to tylko luźne skojarzenie, a nie kopia.
Książkę pochłonęłam w dwa dni, a i tak wydawało mi się, że czytam za mało 😂 właśnie takiej pozycji potrzebowałam, by dobrze rozpocząć wiosnę. Już niedługo sięgnę po kolejne części i już nie mogę się tego doczekać!

Dzień dobry w piątek. Szukacie czegoś lekkiego? Idealnego na weekend, zabawnego i jednocześnie wciągającego do ostatniej strony? Przychodzę dziś do Was właśnie z taką książką.
„Projekt Rosie” to pełna humoru opowieść o nieradzącym sobie w społeczeństwie, genialnym genetyku, który rozpoczyna właśnie swój najnowszy i chyba najbardziej skomplikowany projekt pod tytułem „Żona”....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początku główny bohater strasznie mnie denerwował, z czasem nabrałam do niego sympatii. Bardzo dobrze bawiłam się przy tej książce, dużo śmiechu. Niecodzienny bohater, jego niesztampowe myślenie czasami dość dziwne co moim zdaniem jest wielkim plusem.

Na początku główny bohater strasznie mnie denerwował, z czasem nabrałam do niego sympatii. Bardzo dobrze bawiłam się przy tej książce, dużo śmiechu. Niecodzienny bohater, jego niesztampowe myślenie czasami dość dziwne co moim zdaniem jest wielkim plusem.

Pokaż mimo to