Książka nie jest dla wszystkich.

Książka jest dla Ciebie jeśli:

1. W samotności zastanawiasz się trochę nad życiem,
2. Chcesz coś zmienić w swoim życiu,
3. Potrafisz być empatyczny(na),
4. Wiesz jak nazywać poszczególne emocje,
5. Wiesz, że świat nie do końca jest taki zły,
6. Czujesz, że żaden człowiek nie rodzi się od razu zły,
7. Jesteś fanem.

Książka nie jest dla Ciebie jeżeli:

1. Uciekłeś(aś) od TV na rzeczy Internetu, bo jest "Cool", taki prawdziwy, bez ograniczeń itd.,
2. Nie masz czasu na czytanie i na pomyślunek nad tym co czytasz,
3. Masz minimalną ilość empatii,
4. Twierdzisz, że wszystko w życiu już widziałeś(aś) i przeżyłeś(aś),
5. Boisz się zajrzeć komukolwiek prosto w oczy na dłużej niż sekundę, bo czujesz jak ktoś zaczyna "świdrować Cię" wzrokiem,
6. Myślisz, że mówienie o emocjach jest dziecinne i niepotrzebne,
7. Kiedy słyszysz "rozwój osobisty" i czujesz złość, irytację lub uścisk w brzuchu (choć autor stara się tego wystrzegać).
8. Jesteś doktorem psychologii, filozofii i pokrewnych (chodzi mi tutaj o naukowy aspekt)
9. Jesteś osobą, która bardzo twardo stąpa po Ziemi.

Książkę mogę podsumować tak - nie trzeba religii, żeby być dobrym człowiekiem. Choć pewne ułamki duchowości warto zachować.

Miałem wrażenie, że czytam pamiętnik faceta, który przeczytał "Żelaznego Jana" lub "Męskość" i przeszedł swoje Katharsis lub jak kto woli inicjację. Jednak ani jeden, ani drugi tytuł nie pada w tej książce. Pada natomiast "Potęga teraźniejszości". I to w moim osobistym odczuciu również jest na plus, ponieważ jeżeli jesteś po, lub nawet w trakcie tej pozycji, wiesz o co tak naprawdę chodzi Włodkowi w jego książce. Jeżeli nie, nic nie szkodzi. Może dostaniesz jakiegoś "powera" żeby ją przeczytać. Ale od razu mówię, może być trochę ciężko na początku.

W książce dostajemy dojrzałego mężczyznę, który nie boi się mówić o emocjach i uczuciach. Jest świadomy tego co się działo i dzieje w jego życiu. To zdecydowanie na plus.

Markowicz chce odciąć się od wszystkich "life coachów", ale trochę (świadomie lub nie) wpada w taką rolę. Oczywiście nie zawsze, ale jednak czasami zdarza mu się trochę pokazywać co "można", a czego raczej nie "można". Osobiście uważam, że w Polsce można znaleźć kompetentne osoby od rozwoju i nie są nimi psycholodzy. Ale można powiedzieć, że to są diamenty w dole pełnym ... (tutaj wstawcie sobie cokolwiek chcecie).

Plus za playlistę. Pozwala na jeszcze większą immersję w tematykę, którą porusza autor. Choć wydaje mi się, że czasami klimat jaki się wytworzy podczas czytania tej pozycji może być zbyt ciężki dla niektórych czytelników. Ale myślę, że to kwestia czasu, aż oni też zaczną pojmować pewne sprawy inaczej.

Co mi się nie podobało? Miałem wrażenie, że czytam pojedyncze notki z osobistego bloga, a nie książkę. I choć teraz myślę, że to ma swój urok i taki był zamysł autora, to wcześniej wydawało mi się, że książka mogłaby być wydana jako wywiad. Wyglądało by to trochę poważniej. I tak, miałem wrażenie, że pojedyncze "wpisy" nie są ze sobą jakoś logicznie powiązane. Blog to blog, a książka to książka. Ale koniec, końców idzie się przyzwyczaić. Może nawet to stanowić plus, ponieważ książkę można otworzyć na obojętnie której stronie i po prostu czytać bez znajomości tego co autor napisał wcześniej.

Poza tym wydaje mi się, że pewne sprawy są jedynie "liźnięte". Choć później mówię sobie - przecież to nie jest ani poradnik, ani encyklopedia psychologii.

Zarzuty odnośnie justowania książki nie przemawiają do mnie. Znaczy to, że jest ok i można się przyzwyczaić. Poza tym osoby, które choć trochę zajmowały się grafiką czy ogólnie DTP wiedzą, że lepiej nie justować tekstu. Może justowanie na brzegach wygląda łanie, ale jak popatrzycie w środek, to odległości między wyrazami potrafią zmęczyć oko bardziej niż ucięte końcówki po prawej stronie.

Zdaję sobie sprawę, że niektóre recenzje będą czytane przez Włodka. Jest to książka zbyt osobista, żeby wydać ją i tak po prostu porzucić. Tak więc Włodku, dobra książka. Pokazałeś nam swoją drogę, którą przeżyłeś. Swoje doświadczenia. Może to pokaże innym, żeby nie bali się po prostu żyć. Trzeba robić swoje i mieć bardziej rozwiniętą inteligencję emocjonalną. Wtedy będzie dobrze. Duży plus za to, że nie boisz się nazwać emocji po imieniu, a tym bardziej publicznie o tym pisać. Mam nadzieję, że swoją misję będziesz dalej prowadził. Pozdrawiam!

Miała być mocna 7. Będzie 8, bo autograf ;-)

Książka nie jest dla wszystkich.

Książka jest dla Ciebie jeśli:

1. W samotności zastanawiasz się trochę nad życiem,
2. Chcesz coś zmienić w swoim życiu,
3. Potrafisz być empatyczny(na),
4. Wiesz jak nazywać poszczególne emocje,
5. Wiesz, że świat nie do końca jest taki zły,
6. Czujesz, że żaden człowiek nie rodzi się od razu zły,
7. Jesteś fanem.

Książka nie jest dla...