Na wakacje biorę ebook, ale i tak nie mogę sobie odmówić przyjemności przejrzenia książek w hotelowej biblioteczce. Przeważnie znajdzie się tam jakaś perełka, a jeśli nie, to wychodzę z założenia, że na bezrybiu i rak ryba, więc czytam cokolwiek.
W ten sposób wpadła mi w ręce pozycja D. Steel "Blue". Nie czytałam książek tej autorki od liceum, więc zrobiłam sobie sentymentalną podróż do czasów młodości.
Typowa D. Steel. Przewidywalna, nieskomplikowana fabuła z happy endem w amerykańskim stylu.
Znana dziennikarka Ginny Carter po śmierci męża i synka, decyduje się zostać wolontariuszką niczym druga Matka Teresa z Kalkuty i poświęcić się pracy w obozach dla uchodźców. W momencie, kiedy rozpacz po utracie najbliższych bierze górę i kobieta nie widzi sensu dalszego życia, spotyka na swej drodze bezdomnego chłopca o imieniu Blue i roztacza nad nim opiekę. Oczywiście w książce D. Steel taki chłopczyk wyciągnięty wprost z ulicy jest grzeczny, uzdolniony muzycznie, nie kłamie, nie kradnie, nie bierze narkotyków. A jakże! Nienawidzi tylko księży i kościoła. Dlaczego? Cóż, łatwo się domyślić.
Ginny rozpoczyna batalię o sprawiedliwość i w tej walce wspiera ją przystojny, były duchowny, a przy okazji świetny prawnik Andrew. Na dodatek mężczyzna ma świetny kontakt z Blue. Któż zgadnie, co było dalej?

Postać samej Ginny jest dla mnie niezrozumiała. Płacze, żegnając się z Blue a już w samolocie, lecąc na kolejną misję, jej myśli krążą nie wokół chłopca, lecz pracy. Ponadto, zajmuje się bezdomnym i uchodźcami, ale dla chorego na alzheimera ojca, z trudem znajduje czas. Cała opieka spoczywa na barkach jej siostry, Becky. Mimo to, według narratora Ginny to uosobieniem wszystkiego, co dobre, mądre i piękne, a Becky to nudziara, przyrosła do swojego miasta i domostwa. Mnie ten nakreślony "na siłę" obraz nie przekonał. Dla mnie Becky to porządna matka, córka i żona. Bohaterem nie zawsze jest ten kto się naraża na misji w Afganistanie przez parę tygodni w roku jak Ginny, ale ktoś taki, jak Becky, kto latami opiekuje się schorowanym rodzicem bez wsparcia rodzeństwa.
Moja podróż sentymentalna niestety się nie udała. Wyrosłam już z postaci, które jednoznacznie miały być czarne lub białe..., nawet jeśli występują w książkach na wakacje.

Na wakacje biorę ebook, ale i tak nie mogę sobie odmówić przyjemności przejrzenia książek w hotelowej biblioteczce. Przeważnie znajdzie się tam jakaś perełka, a jeśli nie, to wychodzę z założenia, że na bezrybiu i rak ryba, więc czytam cokolwiek.
W ten sposób wpadła mi w ręce pozycja D. Steel "Blue". Nie czytałam książek tej autorki od liceum, więc zrobiłam sobie...