Pan Tadeusz to moja lektura w gimnazjum. Nie wiem czemu, ale miałam do niej uprzedzenie już przed rozpoczęciem jej czytania. Na początku trudno się mi czytało i miałam problemy ze zrozumieniem książki. Jednak z upływem czasu i bardziej pogłębianiem się w lekturze, okazała się ona świetna. Czytałam z przyjemnością, czym jestem bardzo zdziwiona. Nawet nie ucząc się inwokacji, udało mi się dobrze ją wyrecytować na lekcji.
Sama treść jest wspaniała. Jest strasznie dużo wątków, ale głównym jest spór między Soplicami a Horeszkami. Bardzo polubiłam pannę Zosię, księdza Robaka, Tadeusza. Nie bardzo spodobał mi się Maciek Dobrzyński (nie wiem czemu, ale jakoś nie mogłam go przetrawić) oraz czasami wkurzała mnie Telimena, mimo to jednak nie uważam jej za złą postać ;)
Pan Tadeusz to jedna z niewielu lektur, które sprawiły mi przyjemność w czytaniu. Nie żałuję, że musiałam ją przeczytać, ponieważ jest to bardzo mądra książka i uważam, że każdy Polak powinien choć raz ją przeczytać. Zauważyłam też fakt, że aby dobrze zrozumieć książkę trzeba do niej po prostu dorosnąć.

Pan Tadeusz to moja lektura w gimnazjum. Nie wiem czemu, ale miałam do niej uprzedzenie już przed rozpoczęciem jej czytania. Na początku trudno się mi czytało i miałam problemy ze zrozumieniem książki. Jednak z upływem czasu i bardziej pogłębianiem się w lekturze, okazała się ona świetna. Czytałam z przyjemnością, czym jestem bardzo zdziwiona. Nawet nie ucząc się inwokacji,...