Fanką Kinga jestem, ale jego dzieła obiektywnie ocenić potrafię- i śmiem twierdzić, że to jedna z najlepszych książek, które napisał (no, a przynajmniej które ja przeczytałam).
Mała rada dla tych, którzy jeszcze jej nie czytali: NIE RÓBCIE TEGO PO PÓŁNOCY. Szczególnie, jeśli w pokoju, w którym przebywacie, nie ma osoby, przy której czujecie się bezpieczni. Otóż powieść czytałam o różnych porach dnia i nocy. Była niepokojąca bez względu na porę.
Jest to przerażające, jest to szalone; jednak dopiero końcówka książki ukazuje kunszt Kinga. Jeszcze nigdy książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, nie wywołała tylu emocji. Owszem, znam parę dobrych pozycji Stephena. Bardzo je lubię. Ale dopiero czytając "Misery" uświadomiłam sobie, jak dobrym pisarzem jest. Ostatnie rozdziały przyprawiają o dreszcze, niepokoją. Czułam się, jak gdybym oglądała horror- i to naprawdę dobry horror. I gdy akcja zbliżała się do punktu kulminacyjnego- przerwałam. Ostatni rozdział poznałam rano. Tej nocy nie mogłam spać. Bałam się spojrzeć w okno. I choć zaschło mi w gardle, nie poszłam do kuchni po szklankę wody.
Być może jestem jakaś przewrażliwiona (prawdopodobnie tak właśnie jest), ale podsumowując- świetna książka, którą gorąco polecam. Szczególnie dopiero rozpoczynającym przygodę z Kingiem- coby poznali go od jak najlepszej strony.

Fanką Kinga jestem, ale jego dzieła obiektywnie ocenić potrafię- i śmiem twierdzić, że to jedna z najlepszych książek, które napisał (no, a przynajmniej które ja przeczytałam).
Mała rada dla tych, którzy jeszcze jej nie czytali: NIE RÓBCIE TEGO PO PÓŁNOCY. Szczególnie, jeśli w pokoju, w którym przebywacie, nie ma osoby, przy której czujecie się bezpieczni. Otóż powieść...