Anglicy mają Sherlocka Holmesa – genialnego detektywa, mistrza dedukcji. Francuzi mogą się pochwalić nie mniej przebiegłym i inteligentnym Arsénem Lupin – dżentelmenem włamywaczem, który potrafi rozwiązać kryminalną zagadkę równie sprawnie jak stojący po drugiej stronie barykady angielski detektyw.

W roku 1905 Maurice Leblanc opublikował w magazynie "Je sais tout" nowelkę, w której po raz pierwszy ukazała się postać niezwykłego dżentelmena włamywacza, Arséne’a Lupin. Dwa lata później ukazała się książka "Arsène Lupin gentleman-cambrioleur" (Arséne Lupin, dżentelmen włamywacz), zbiór dziewięciu nowel przedstawiających niezwykłe przygody wszechstronnego przestępcy-kameleona. Na przestrzeni ponad 30 lat Leblanc opublikował kilkadziesiąt tomów przygód włamywacza, który z czasem dołączył do stałego panteonu sław kultury popularnej.

Postać Arséne’a jest niewątpliwie ciekawa. To wszechstronnie wykształcony złodziej, który posiadł niezwykłą umiejętność kamuflażu, człowiek tysiąca twarzy. Bohatera cechuje wysoki poziom inteligencji i sprawności fizycznej, do tego może pochwalić się sporą dawką miłości własnej. Tytuł dżentelmena zobowiązuje, więc Lupin w niczym nie przypomina zwykłych rzezimieszków. Zbrodniom bohatera nie brak finezji i polotu, a on sam może poszczycić się sporą dawką fantazji.

Kradnie wyłącznie cenne, z góry upatrzone przedmioty; jest dżentelmenem, więc nie omieszka zapowiedzieć swej wizyty i zamiarów w liściku; o swych niezwykłych dokonaniach informuje na łamach prasy; jest szarmancki w stosunku do kobiet, a dla jednej z nich jest gotów nawet oddać cenny łup; potrafi dokonać niemożliwego – ucieknie z pilnie strzeżonego więzienia i dokona kradzieży w zamku, którego bramy są zamknięte na siedem spustów; jest tak przebiegły, że potrafi ukraść niepostrzeżenie zegarek sławnemu angielskiemu detektywowi Herlockowi Sholmsowi. Arséne Lupin jest ujmującym, zabawnym bohaterem, któremu bardzo łatwo przebaczyć niechlubną profesję.

Dla kogo są skierowane powieści o dżentelmenie włamywaczu? Myślę, że każdy czytelnik lubiący klasyczne kryminały będzie czerpał przyjemność z lektury powieści „Arséne Lupin, dżentelmen włamywacz”. Utwór zawiera w sobie elementy, które mogą być znane czytelnikowi choćby z prozy Arthura Connana Doyla czy Agathy Christie. W utworze Leblanca mamy do czynienia z wybitną jednostką, mistrzem w swym fachu. Przygody bohatera relacjonuje nam głównie najbliższy przyjaciel Arséne’a. Niezwykły włamywacz nie tylko kradnie, rozwiązuje również kryminalne zagadki, zdarza mu się również dać nauczkę pospolitym przestępcom i gogusiom. Cechy dżentelmena przeważają nad cechami przestępcy, dlatego możliwe staje się mocne oddzielenie tytułowego bohatera od typowych przedstawicieli przestępczego półświatka. Maurice Leblanc wykreował zaiste nieprzeciętną postać.

Anglicy mają Sherlocka Holmesa – genialnego detektywa, mistrza dedukcji. Francuzi mogą się pochwalić nie mniej przebiegłym i inteligentnym Arsénem Lupin – dżentelmenem włamywaczem, który potrafi rozwiązać kryminalną zagadkę równie sprawnie jak stojący po drugiej stronie barykady angielski detektyw.

W roku 1905 Maurice Leblanc opublikował w magazynie "Je sais tout" nowelkę,...