Cykl na początku był całkiem interesujący, ale z tomu na tom ujawnia się jego największa wada - powtarzalność. Przelot floty wygląda trochę jak w grze komputerowej: dotarcie do systemu, sprawdzenie, co generator dziś wylosował, poradzenie sobie z zagrożeniem, spotkanie dowódców, lot dalej. Geary krąży między mostkiem Nieulękłego, swoją kabiną, salą konferencyjną oraz komnatą przodków, okazjonalnie zahaczając o mesę, co było nudnawe w drugim tomie, a w trzecim staje się zwyczajnie męczące. Brakuje odmiany, zmiany schematu, czegokolwiek. Do tego natrafiłem na kilka scen psychicznego załamania, które zbyt często ocierały się o bycie emo-dramami.

Książkę wyceniłbym na jeden, a nawet dwa punkty mniej, gdyby nie zakończenie. Jest inne, dość mocno odstające od tego, do czego przyzwyczaił mnie Campbell, a w efekcie interesujące. Mam tylko nadzieję, że w dalszych tomach również pozwoli sobie na odejścia od schematu. Inaczej istnieje szansa na to, że porzucę cykl bez poznania jego zakończenia.

Cykl na początku był całkiem interesujący, ale z tomu na tom ujawnia się jego największa wada - powtarzalność. Przelot floty wygląda trochę jak w grze komputerowej: dotarcie do systemu, sprawdzenie, co generator dziś wylosował, poradzenie sobie z zagrożeniem, spotkanie dowódców, lot dalej. Geary krąży między mostkiem Nieulękłego, swoją kabiną, salą konferencyjną oraz...