"On" Zośki Papużanki to piękna opowieść o smutnej rodzinie na tle PRL-owskiej rzeczywistości. Śpik - główny bohater powieści - wymarzony syn krakowskiej matki nie spełniający jednak jej wyobrażeń o idealnym dziecku - jest postacią wzbudzającą sympatię, współczucie, litość. Od najmłodszych lat widać, że jest inny. Niewiele się odzywa, nie zadaje pytań, nie potrafi zrozumieć nic z tego czego nauczyciele próbują go nauczyć, daje się wykorzystywać rówieśnikom, zawsze jest pośmiewiskiem, nie rozumie otaczającej go rzeczywistości, nie rozumie ludzi. Mimo tego nie czuje się krzywdzony, nie wie, że koledzy się z niego wyśmiewają, nie cierpi bo po prostu tego nie rozumie. Ma jednak pewną pasję- tramwaje. O nich wie wszystko, zna na pamięć wszystkie rozkłady jazdy, przystanki, bezbłędnie orientuje się w trasach. Nikt jednak nie widzi w tym nic nadzwyczajnego.
Jego ostoją jest jego matka, która odkąd się urodził kocha go z całego serca, nie potrafi jednak zaakceptować jego ułomności i rozpacza nad nią, choć z czasem przyzwyczaj się do tej inności.
Tło historii jest przedstawione z najdrobniejszymi szczegółami, wszystko do bólu prawdziwe. Kto wychowywał się w latach 80-tych ten odnajdzie w powieści wiele swoich wspomnień ze szkoły i podwórka.
Książka niesamowicie wciągająca, wzbudzająca wiele skrajnych emocji, napisana ciężkim, drażniącym językiem. Wiele zdań połączonych w jedno, nieoddzielonych znakami interpunkcyjnymi z początku utrudnia swobodne rozumienie tekstu, ale już po kilku stronach staje się to atutem książki.
Gorąco polecam, a sama czym prędzej szukam pierwszej powieści Zośki Papużanki!

"On" Zośki Papużanki to piękna opowieść o smutnej rodzinie na tle PRL-owskiej rzeczywistości. Śpik - główny bohater powieści - wymarzony syn krakowskiej matki nie spełniający jednak jej wyobrażeń o idealnym dziecku - jest postacią wzbudzającą sympatię, współczucie, litość. Od najmłodszych lat widać, że jest inny. Niewiele się odzywa, nie zadaje pytań, nie potrafi zrozumieć...