Simmons nie wypada może w "Letniej Nocy" szczególnie oryginalnie, ale z klasycznych dla powieści grozy motywów całkiem sprawnie udaje mu się skonstruować solidną i momentami naprawdę wciągającą historię. Przez niemalże 640 zapisanych drobną czcionką stron akcja toczy się niespiesznym tempem, zaledwie od czasu do czasu wyciągając z rękawa jakiś mocniejszy, podbijający tętno akcent. Jak łatwo się zatem domyśleć, obok horroru znajdziemy tu mocno podkreślone wątki obyczajowe. Niektórym, co zaobserwowałem czytając opinie w sieci, było to mocno nie w smak. Cóż mogę rzec, dla mnie był to jeden z silniejszych punktów powieści, bez którego ta byłaby zwykłym, płytkim czytadłem grozy. Jeśli szukacie naprawdę mocnych wrażeń, sięgnijcie po coś od Ketchuma, Simmons skupia się na innych aspektach fabuły, w miejsce rzezi i dosłowności stawiając na mozolne budowanie nastroju. Miłośnicy flaków (i pomidorówki ;) rzeczywiście mogą poczuć ukłucie zawodu. Nie twierdzę oczywiście, że ociekających posoką scen nie ma. Są, ale jak na tak grubą książkę stanowią raczej niewielki procent jej objętości.

Simmons nie wypada może w "Letniej Nocy" szczególnie oryginalnie, ale z klasycznych dla powieści grozy motywów całkiem sprawnie udaje mu się skonstruować solidną i momentami naprawdę wciągającą historię. Przez niemalże 640 zapisanych drobną czcionką stron akcja toczy się niespiesznym tempem, zaledwie od czasu do czasu wyciągając z rękawa jakiś mocniejszy, podbijający tętno...