Pierwsze podejście do lektury – zupełnie nieudane. Początek wydawał mi się nudny i męczący, treść przesycona seksem i dialogami które (jak mi się wydawało) niewiele ze sobą niosły.
Po kilku miesiącach wróciłam do lektury, ale bardziej z powodu braku innej książki na czytniku niż tęsknoty za bohaterami. Okazało się, że warto odłożyć lekturę na jakiś czas, bo tym razem towarzyszyły mi całkiem inne emocje.

Niewątpliwie autorka stworzyła coś wyjątkowego. Niezwyczajni, choć bardzo ludzcy bohaterowie, mnóstwo odniesień do literatury klasycznej (wielki podziw dla autorki!) i niespokojna, duszna atmosfera towarzysząca czytelnikowi praktycznie do samego końca. Cała historia jest nieprawdopodobna, jakby utkana została z przypadkowych zdarzeń. Nie uznaję tej książki za „olśnienie” ani „arcydzieło” ale jednak trudno odmówić jej wyjątkowości i tego „czegoś” co budzi niepokój. Te niezliczone aluzje, niedopowiedzenia i ukryte znaczenia do tej pory powodują zamęt w mojej głowie…

Główni bohaterowie to Lotto i Mathilde. Dziwna to para i nietypowe małżeństwo.
On reprezentuje fatum. Jego przeznaczeniem jest sukces, bycie Kimś – najlepiej ulubieńcem tłumów. Wydaje się, że łaskawy los czuwa nad nim i krok po kroku, to wszystko, co przecież pisane jest takim jak on – złotym chłopcom z południa i spadkobiercom wielkiej fortuny – ziszcza się, choć z pewnym trudem. Nie mogłam się jednak oprzeć wrażeniu, że pierwsza część jest trochę sztuczna, przegadana, jakby wykreowana przez autorkę na potrzebę Lancelota - niespełnionego aktora.

Ona jest jak Furia- antyczna bogini zemsty, która zdaje się w uśpieniu czekać na właściwy moment, by zrealizować swój plan i zaspokoić głęboko skrywany głód. Jednak ten sam ślepy los (który jemu przecież wciąż i na nowo sprzyja) ją skazuje na porażkę. To, z czym zmaga się Mathilde wprawia w osłupienie, lecz jeszcze bardziej dziwi jej niezłomność i chłodna kalkulacja. To posąg, a nie kobieta z krwi i kości! Ta część jest łatwiejsza w odbiorze, ale dużo bardziej bolesna. Język jest prostszy, zdominowany przez trzeźwy umysł Mathilde – chłodna ocena sytuacji bez zbędnych słów.

To raczej nie jest książka o miłości, ani o małżeństwie… (które było zbudowane na kłamstwach). Może o przeznaczeniu, które nie tak łatwo jest oszukać? I o zemście, która im głębiej jest ukryta tym większą ma siłę rażenia? Polecam i zachęcam, choć twierdzę, że jest to zdecydowanie pozycja przeznaczona dla dojrzałych czytelników lubiących emocjonalne i intelektualne wyzwania.

Pierwsze podejście do lektury – zupełnie nieudane. Początek wydawał mi się nudny i męczący, treść przesycona seksem i dialogami które (jak mi się wydawało) niewiele ze sobą niosły.
Po kilku miesiącach wróciłam do lektury, ale bardziej z powodu braku innej książki na czytniku niż tęsknoty za bohaterami. Okazało się, że warto odłożyć lekturę na jakiś czas, bo tym razem...