To jeden z pierwszych kryminałów w serii z Maigretem, rzecz jest nietypowa dla Simenona bo mamy tu dosyć dynamiczną akcję: zabójstwa, strzelaniny, pogonie. Może najlepsze w książce są portrety ludzi mieszkających na wsi w której dzieje się cała historia; ma Simenon dobre oko do szczegółów obyczajowych. Rozwiązanie zagadki kryminalnej rozczarowuje swoją banalnością, ale i tak to niezła lektura na wakacyjne podróże.

Ten kryminał z serii z Maigretem został napisany przez Simenona dość wcześnie, bo w 1931 roku. Zaczyna się, jak to często bywa w tych książkach, od przedstawienia postaci głównych protagonistów, są to dosyć dziwaczne charaktery. Oto projektant tkanin który wytrzymuje 17 godzinne przesłuchanie; wielu przestępców by się załamało. Oto jego siostra, wygląda jak postać z teatru, nierzeczywista i nierealna, oboje mieszkają w odludnym zapuszczonym domu na wsi nie utrzymując z nikim stosunków. Potem dochodzą jeszcze inne postacie, ich portrety są chyba największą siłą książki. Oto kobieta pretendująca do bycia panią z wyższych sfer, jedna z tych dziewczyn które są „niedorzecznie pewne siebie, opowiadające niewiarygodne historie! (…) Te kobiety kłamią tak, jak oddychają, i w końcu gotowe są uwierzyć we własne bujdy”. Oto brutalny i chamowaty mechanik samochodowy który dorobił się majątku na handlu autami. Oto drobnomieszczański agent ubezpieczeniowy trzęsący się nad swoim samochodem, i jeszcze parę innych postaci. Trzeba powiedzieć, że Simenon ma dobre oko do szczegółów obyczajowych, psychologia postaci też u niego na poziomie.

Nietypowa to historia w serii z Maigretem bo tutaj wiele się dzieje: ciągle kogoś mordują, do kogoś strzelają, uciekają, ganiają się, jakby człek jakiegoś Ludluma czytał. A rozwiązanie zagadki kryminalnej jest proste i rozczarowujące w gruncie rzeczy. Mimo to czytało mi się rzecz całą nieźle w czasie podróży wakacyjnych, niezła literatura wagonowa/samolotowa...

To jeden z pierwszych kryminałów w serii z Maigretem, rzecz jest nietypowa dla Simenona bo mamy tu dosyć dynamiczną akcję: zabójstwa, strzelaniny, pogonie. Może najlepsze w książce są portrety ludzi mieszkających na wsi w której dzieje się cała historia; ma Simenon dobre oko do szczegółów obyczajowych. Rozwiązanie zagadki kryminalnej rozczarowuje swoją banalnością, ale i...