"Wieża miłości" to romans nieco inny od tych, do których przywykliśmy w tym gatunku. Niby akcja toczy się w powolnym tempie, a przedstawione wydarzenia sprawiają wrażenie wtórności, lecz właśnie dzięki temu brakowi pośpiechu,mamy chwilę na wyciszenie, zastanowienie się i przeżycie emocji rozwijających się w sercach i duszach naszych bohaterów. Dzięki tej formie mamy w rewelacyjny sposób pokazane, jak trudna czasami może być droga do odkrycia, na czym polega i jak powinna wyglądać miłość między dwojgiem ludzi. Jak wiele niepotrzebnych ran, mimo najlepszych chęci, można zadać zupełnie niechcący- nie zdając sobie nawet z tego do końca sprawy. Jak niebagatelną rolę pełni w naszym życiu bagaż przeszłych doświadczeń i naleciałości. Jak bardzo następnie predestynują one nasze przyszłe zachowania.
Ta książka ma w sobie niewątpliwie coś, co mnie urzekło. Nie potrafię tylko ująć tego w słowa. Jakoś przystępnie określić to ulotne wrażenie.
Uwodzi tym właśnie spokojem, jakąś melancholią... a zarazem cichą słodyczą opowiadanej historii. Moje serducho podbiła. Przez atmosferę. Przez formę przekazu tych ponadczasowych wartości.
Myślę, że to piękny i wcale nie tak płytki romans, nad którym warto się chwilę zatrzymać i zastanowić.. Nad sobą, nad swoim postępowaniem.. bo zapewne wielu z nas będzie mogło się uderzyć w pierś i powiedzieć : Tak.. ja też kiedyś tak postąpiłem(postąpiłam )
Polecam na któryś spokojny wieczór:)

"Wieża miłości" to romans nieco inny od tych, do których przywykliśmy w tym gatunku. Niby akcja toczy się w powolnym tempie, a przedstawione wydarzenia sprawiają wrażenie wtórności, lecz właśnie dzięki temu brakowi pośpiechu,mamy chwilę na wyciszenie, zastanowienie się i przeżycie emocji rozwijających się w sercach i duszach naszych bohaterów. Dzięki tej formie mamy w...