Pierwsze 2/3 książki wciąga bez reszty. Niesamowity klimat zbliżającej się katastrofy, ciążący nad szczęśliwą, kochającą się rodziną, stopniowo wnikające w ich sielankowe życie pradawne Zło (wcielenia Zła u Kinga <3), którego macki sięgają ku nim z dawnego cmentarzyska indian Micmaców. Jest coś fascynującego i niezdrowo wciągającego w obserwowaniu czyjejś drogi do otchłani. Niestety ostatnie sto stron mnie zirytowało - po tak obiecującym rozwoju fabuły spodziewałam się na zakończenie petardy, a dostałam rozwleczone do granic możliwości opisy rozkopywania grobu, po czym dwudziestostronicowy, pośpieszny finał, w którym zabrakło mi dreszczyku grozy z pierwszej części powieści. Chyba po prostu pierwsza część powieści była zbyt dobra i finał już nie doskoczył ;) W którejś z biografii Kinga wyczytałam że jego żona nienawidzi tej powieści i była przeciwna jej wydaniu, i w sumie wcale się nie dziwię - nie jestem w stanie wyobrazić sobie gorszego koszmaru dla rodzica, niż ziszczenie się takiej fabuły w prawdziwym życiu.

Pierwsze 2/3 książki wciąga bez reszty. Niesamowity klimat zbliżającej się katastrofy, ciążący nad szczęśliwą, kochającą się rodziną, stopniowo wnikające w ich sielankowe życie pradawne Zło (wcielenia Zła u Kinga <3), którego macki sięgają ku nim z dawnego cmentarzyska indian Micmaców. Jest coś fascynującego i niezdrowo wciągającego w obserwowaniu czyjejś drogi do otchłani....