Sześć kobiet, sześć różnych osobowości, sześć koronowanych głów, których losy (miejscami bajkowe, wspaniałe i pełne blasku) trudno uznać za szczęśliwe.
Niemniej jednak nie sugerowałabym się tytułem książki i nie uznałabym tych pań za przeklęte, bo to określenie sugeruje jakieś fatum, wiszące nad ich głowami; przeznaczenie, którego nie dało się uniknąć. Tymczasem w dużej mierze niedole, dramaty, upadki i katastrofy , jakie przypadły im w udziale były wynikiem ich totalnego nieprzygotowania do funkcji, jakie przyszło im pełnić oraz braku chęci, by to zmienić. Bo wraz z koroną i tytułami na ich barki spadło wiele poważnych obowiązków, z których nie chciały, bądź nie umiały sobie poradzić. Czasem łatwiej było się ukryć w stworzonej przez siebie miniaturze raju (Maria Antonina), zaszyć się w domowym zaciszu (caryca Aleksandra), skazać się na wieczną tułaczkę bez sensu i celu (Sissi), odciąć się od nieprzyjemnych aspektów swojego stanowiska i latami prowadzić próżniaczy żywot kursując pomiędzy swoimi posiadłościami (królowa Wiktoria), porzucić wszystko i oddać się przyjemnościom (królowa Krystyna) niż spróbować zrobić coś pozytywnego dla swoich poddanych, znacząco poprawić ich los, czy choćby zainteresować się ich niedolami. Chwalebnym wyjątkiem w tej galerii władczyń obojętnych na losy ludu jest cesarzowa Eugenia, ale i ona nie uniknęła błędu pychy. Nie dbając o dobry PR (jakbyśmy to współcześnie określili) nie zaprotestowała przed zalewem oszczerstw, kierowanych pod jej adresem, nie uwypukliła swojej działalności dobroczynnej, nie rozpropagowała wsparcia, jakie zapewniała biednym, bezdomnym i chorym, no i w odpowiedniej chwili przyszło jej za to zapłacić utratą tronu….
Książka, choć historyczna i przytaczająca mnóstwo faktów, to jest napisana lekko i wciągająco. I choć nie zaskakuje w swojej istocie (wszak losy wszystkich sześciu bohaterek są powszechnie znane i autorka nawet gdyby chciała, nie może nas niczym zadziwić), to każdy z rozdziałów stanowi doskonałą kompozycję historycznych wydarzeń i bardzo ludzkich reakcji utytułowanych głów na te zdarzenia.
Przyjemna, interesująca i pouczająca lektura godna polecenia. Nie tylko dla wielbicieli historii.

Sześć kobiet, sześć różnych osobowości, sześć koronowanych głów, których losy (miejscami bajkowe, wspaniałe i pełne blasku) trudno uznać za szczęśliwe.
Niemniej jednak nie sugerowałabym się tytułem książki i nie uznałabym tych pań za przeklęte, bo to określenie sugeruje jakieś fatum, wiszące nad ich głowami; przeznaczenie, którego nie dało się uniknąć. Tymczasem w dużej...