Dość dużo przeczytałam już książek o wojnie i okupacji.
Ale takiej jeszcze nigdy.
Bo czy o wojnie i jej okropieństwach można pisać w sposób lekki i zabawny.
Jak się okazuje można i świetnie zrobiła to autorka w swojej powieści.
Ta książka zainteresowała mnie od pierwsze strony i trzymała w niepewności aż do samego końca.
Irena ucieka z Warszawy w pierwszych dniach wojny razem z profesorem, który ma za zadanie wywieść z Polski na prośbę hrabiny Łęckiej obraz Rembrandta.
Niestety podczas nalotu profesor ginie, a Irena zostaje sama z obrazem a do tego jeszcze z małym żydowskim chłopczykiem, którego zbiera ze sobą, bo jego rodzice matka chyba również zginęła.
Po wielu przygodach gdy okazuje się że do Rumunii już raczej się nie dostanie, wraca do Warszawy. Ale ciągle ma ze sobą obraz, który stanowi dla niej zagrożenie, bo bardzo chce go dostać pewien ważny gestapowiec i dlatego każdy jej krok jest śledzony przez dwóch zbirów oraz
przystojnego Niemca Eichorna.
To wszystko dzieje się w Warszawie, a w Krakowie profesor Leon
Rossenbatt ma inny problem . Musi uratować cenne książki żydowskiego antykwariusza Jakuba Himmelblauna w tym Biblie Gutenbrga.I robi to z narażeniem własnego życia, gdy odkrywa, że Jakub został zamordowany.
On sam tez nie jest bezpieczny, dlatego większość czau spędza u swojej kochanki, hrabiny Marii Łęckiej w jej majątku w Głuchowie, ale i tu zjawiają się Niemcy z listą cennych rzeczy do zabrania.
Powieść napisana bardzo lekko, chociaż trochę archaicznym językiem, czasami gwarą warszawską czy krakowska, ale to dodaje tylko wiarygodności przedstawianym faktom.
I mimo że jest tu bardzo dużo humoru, to nie brak również ważnych wydarzeń z tamtych czasów jak np.aresztowanie polskich profesorów na Uniwersytecie Jagiellońskim, czy egzekucji niewinnych warszawiaków.
Mimo 500 stron książkę przeczytałam błyskawicznie i poczułam pewien niedosyt. Bo dużo wątków jest nie zakończonych. Ale autorka na swojej stronie napisała, że druga część już się drukuje więc nie pozostaje mi nic innego jak czekać na dalszą część przygód tych sympatycznych bohaterów.

Dość dużo przeczytałam już książek o wojnie i okupacji.
Ale takiej jeszcze nigdy.
Bo czy o wojnie i jej okropieństwach można pisać w sposób lekki i zabawny.
Jak się okazuje można i świetnie zrobiła to autorka w swojej powieści.
Ta książka zainteresowała mnie od pierwsze strony i trzymała w niepewności aż do samego końca.
Irena ucieka z Warszawy w pierwszych dniach wojny...