Tragiczne zdarzenia przeplatane humorem. Czyta się bardzo dobrze.

Tragiczne zdarzenia przeplatane humorem. Czyta się bardzo dobrze.

„Dziewczyna z Kabaretu” to pierwszy tom serii o Irence Góreckiej. Kobieta jest niezwykle przebojowa i ambitna. Nie brakuje jej również sprytu. Jest tancerką kabaretową. Wybuch II Wojny Światowej jak każdemu pokrzyżował plany. Irena wraz ze swoim sąsiadem, Waldkiem ucieka z Warszawy. W czasie ucieczki samochód, którym podróżowała został postrzelony. Irena została sama. Na jej nieszczęście w samochodzie znajdował się cenny obraz, który ma być wywieziony do Szwajcarii. A żeby tego było mało pewnego dnia znalazła małego, żydowskiego chłopca, którym postanowiła się zaopiekować. Grozi jej teraz podwójne niebezpieczeństwo, ale Irena jest potrafiła o siebie zadbać.
Czytałam wiele książek, których akcja osadzona jest w czasie II Wojny Światowej, ale nigdy jeszcze takiej. W „Dziewczynie w kabarecie” nie znajdziemy tutaj za wiele brutalnych scen, do jakich dopuszczali się Niemcy. Autorka raczej skupiła się na opisie życia prostych ludzi, a opis ten nie jest pozbawiony humoru. Co na pewno wyróżnia tę książkę spośród innych o tej tematyce. Postać Ireny i jej przygody potrafią dostarczyć wielu emocji. I będą chwile grozy i nie jeden raz uśmiechniemy się. Na pewno jest to postać, której nie da się nie lubić. Oprócz niej występują tutaj inni bohaterowie, którzy również potrafią dostarczyć wielu emocji.
Autorka posiada ciekawy styl pisania. Jest lekki i przyjemny I chociaż powieść opowiada o trudnym okresie w historii, pozbawiona jest potosu.
Książkę czytało mi się bardzo dobrze i cieszę się, że na półce stoi już kolejny tom, o którym opowiem już niebawem.

„Dziewczyna z Kabaretu” to pierwszy tom serii o Irence Góreckiej. Kobieta jest niezwykle przebojowa i ambitna. Nie brakuje jej również sprytu. Jest tancerką kabaretową. Wybuch II Wojny Światowej jak każdemu pokrzyżował plany. Irena wraz ze swoim sąsiadem, Waldkiem ucieka z Warszawy. W czasie ucieczki samochód, którym podróżowała został postrzelony. Irena została sama. Na...

Lubicie historie osadzone w czasie drugiej wojny światowej? Ja bardzo. Mimo, że temat jest trudny uważam, że nie mamy prawa zapominać o tym co tkwi w naszej historii. Akcja powieści Dziewczyna z kabaretu autorstwa Manuli Kalickiej rozgrywa się właśnie we wspomnianym okresie. Główną bohaterką jest ambitna i niezwykle przebojowa Irenka Górecka. Młoda kobieta we wrześniu 1939 roku uciekała z bombardowanej Warszawy wraz ze swoim sąsiadem Witoldem Kiersnowskim. Samochód, którym się przemieszczali został trafiony przez pocisk wystrzelony z niemieckiego samolotu. Zginął zarówno Kiersnowski, jak i jego szofer. Irenka została sama z tubą skrywającą niezwykle cenny obraz - autoportret Rembrandta. Sąsiad Góreckiej był bowiem urzędnikiem wysokiego szczebla w jednym z ministerstw i próbował wywieźć płótno do Szwajcarii. Irenka wraca więc do Warszawy "bogatsza" o kłopotliwy pakunek. Jakby tego było mało towarzyszy jej chłopiec żydowskiego pochodzenia, którego napotkała po drodze. Mimo, ze młoda kobieta spodziewa się kłopotów i nigdy nie planowała zostać matką nie mogła zostawić chłopca na pastwę losu i postanowiła udzielić mu schronienia. Z czasem, jak łatwo się domyśleć, bardzo się do niego przywiązała. To o czym napisałam to tylko początek kłopotów Irenki. Dzięki autorce możemy śledzić jej perypetie w czasie drugiej wojny światowej. Powieść naszpikowana jest informacjami o tym jak funkcjonowali mieszkańcy Warszawy i Krakowa w tym trudnym czasie. Dlaczego również Krakowa mimo, że Górecka mieszka w stolicy? Możemy tam obserwować wątki związane z drugoplanowymi postaciami książki, które również są niezwykle emocjonujące. Powieść okraszona jest dużą dawką bardzo wysublimowanego humoru. Chyba pierwszy raz miałam okazję czytać książkę osadzoną w czasie drugiej wojny, dla której wojna stanowiła jedynie tło. Owszem determinowała losy bohaterów, ale skupiała się głównie na ich życiu i relacjach między nimi. Bardzo obiecujący początek serii, którą z uwagą będę śledzić.

Lubicie historie osadzone w czasie drugiej wojny światowej? Ja bardzo. Mimo, że temat jest trudny uważam, że nie mamy prawa zapominać o tym co tkwi w naszej historii. Akcja powieści Dziewczyna z kabaretu autorstwa Manuli Kalickiej rozgrywa się właśnie we wspomnianym okresie. Główną bohaterką jest ambitna i niezwykle przebojowa Irenka Górecka. Młoda kobieta we wrześniu 1939...

Ach, jak cudownie, a zarazem dziwnie czyta się prawdziwą książkę, napisaną przez prawdziwą pisarkę, po miesiącach spędzonych przy czytadłach z Wattpada... Cudowny język, brak przekleństw, nazywania ludzi kolorami włosów... Jestem przekonana, że wattpadowe książki mogą podobać się tylko dzieciom, które nie widzą masy zawartych w nich błędów i które nigdy nie przeczytały normalnej książki. "Dziewczyna z kabaretu" to ciekawa, wartościowa pozycja. Ukazuje wojnę z punktu widzenia młodej dziewczyny, co jest interesującą perspektywą. No, ale przecież nie opisuje fanazji napalonych nastolatek o przystojnym, niegrzecznym milionerze, więc ma ocenę 6,8, a nie 8,3..

Ach, jak cudownie, a zarazem dziwnie czyta się prawdziwą książkę, napisaną przez prawdziwą pisarkę, po miesiącach spędzonych przy czytadłach z Wattpada... Cudowny język, brak przekleństw, nazywania ludzi kolorami włosów... Jestem przekonana, że wattpadowe książki mogą podobać się tylko dzieciom, które nie widzą masy zawartych w nich błędów i które nigdy nie przeczytały...

Przeczytałam, a właściwie przebrnęłam przez tę powieść. Nie, żeby się nie podobała. Dosyć ciekawie napisana. Autorka zadała sobie trochę trudu żeby dostosować słownictwo, oddać realia początku wojny, ale mnie osobiście czegoś brakowało. Chyba takiej lekkości pióra. Dużo postaci powplatanych w krótkie rozdziały, nieodłącznie kojarzyła mi się z wojennym serialem typu Wojenne dziewczyny. Może tak miało być? Seria ma jeszcze dwie części nie wiem czy od razu przeczytam... Niemniej polecam.

Przeczytałam, a właściwie przebrnęłam przez tę powieść. Nie, żeby się nie podobała. Dosyć ciekawie napisana. Autorka zadała sobie trochę trudu żeby dostosować słownictwo, oddać realia początku wojny, ale mnie osobiście czegoś brakowało. Chyba takiej lekkości pióra. Dużo postaci powplatanych w krótkie rozdziały, nieodłącznie kojarzyła mi się z wojennym serialem typu Wojenne...

Na początku źle się czytało przez ten język żydowski polski,ale w miarę czytania było łatwiej,wojna ale pokazana w sposób humorystyczny, trochę taki czarny humor

Na początku źle się czytało przez ten język żydowski polski,ale w miarę czytania było łatwiej,wojna ale pokazana w sposób humorystyczny, trochę taki czarny humor

Przed tą książką przeczytałam Dzieci getta, straszne, prawdziwe historie. A tutaj mamy bzdury, wojna, los żydowskiego dziecka przedstawiony w sposób cwaniacki, wszystko na wesoło, wszystkie akcje udają się wyśmienicie. Kpina z ludzi wtedy żyjących i z tych okrutnych czasów. Chyba, że już nadeszła chwila, że można śmiać się z wojny?

Przed tą książką przeczytałam Dzieci getta, straszne, prawdziwe historie. A tutaj mamy bzdury, wojna, los żydowskiego dziecka przedstawiony w sposób cwaniacki, wszystko na wesoło, wszystkie akcje udają się wyśmienicie. Kpina z ludzi wtedy żyjących i z tych okrutnych czasów. Chyba, że już nadeszła chwila, że można śmiać się z wojny?

Świetna lektura. Barwne postaci, dobrze oddane realia okupowanej Warszawy, a jednocześnie to po prostu sympatyczna obyczajówka.

Świetna lektura. Barwne postaci, dobrze oddane realia okupowanej Warszawy, a jednocześnie to po prostu sympatyczna obyczajówka.

Jak mówi okładka:
"...to jest sztuka napisać książkę o czasach wojny, która nie przytłacza smutkiem i śmiercią, a jednocześnie pokazuje realia tamtych czasów."
Po przeczytaniu tej książki, w pełni się z tym stwierdzeniem zgadzam.
Niesamowicie przyjemna lektura. Świetnie wykreowane postacie. Mistrzowsko oddane realia okupacji.
Nie mogę się doczekać dalszych losów Irki, Leona, hrabiny, i ... i całej reszty!

Jak mówi okładka:
"...to jest sztuka napisać książkę o czasach wojny, która nie przytłacza smutkiem i śmiercią, a jednocześnie pokazuje realia tamtych czasów."
Po przeczytaniu tej książki, w pełni się z tym stwierdzeniem zgadzam.
Niesamowicie przyjemna lektura. Świetnie wykreowane postacie. Mistrzowsko oddane realia okupacji.
Nie mogę się doczekać dalszych losów Irki,...

Książka jest pierwszym tomem cylu o Irence Góreckiej, chociaż ja przeczytałam ją już po powieści "Koniec i początek". Nie przeszkodziło to jednak w delektowaniu się historią, choć osadzoną w wojennych czasach, to mimo wszystko pełną zabawnych scen. Pisarka świetnie oddaje koloryt mieszkańców dawnej Polski, z ich różnorodnością, specyficznym językiem. Nie brakuje opisów dramatycznych scen okupacyjnych, niemniej jednak czyta się dobrze i książka ma optymistyczny wymiar.

Książka jest pierwszym tomem cylu o Irence Góreckiej, chociaż ja przeczytałam ją już po powieści "Koniec i początek". Nie przeszkodziło to jednak w delektowaniu się historią, choć osadzoną w wojennych czasach, to mimo wszystko pełną zabawnych scen. Pisarka świetnie oddaje koloryt mieszkańców dawnej Polski, z ich różnorodnością, specyficznym językiem. Nie brakuje opisów...