Rozpocząwszy trylogię o Pelagii od mało fortunnej strony, czyli od końca, skończyłam czytanie na pierwszym tomie. Mając porównanie z całkiem niezłym tomem trzecim i bardzo dobrym tomem drugim, mogę stwierdzić że seria o Pelagii jest jedyną, której nie poleciłabym bezkrytycznie i bez zastanowienia jak większości tego co napisał Akunin. A gdybym zaczęła znajomość z B.A. od tej właśnie pozycji, to nie wiem, czy chciałoby mi się sięgnąć po coś innego spod jego pióra, i nawet nie wiedziałabym co właśnie idiotycznie straciłam! Trzeba być czujnym itd...

"Pelagia i biały buldog" realizuje znany i lubiany koncept na kryminał, to znaczy: wielka rezydencja pełna domowników: krewnych i znajomych, wśród nich staruszka, której ktoś próbuje zaszkodzić, ktoś morduje jej ukochane psy, a w przepastnym, mglistym ogrodzie można znaleźć coś być może znacznie bardziej przerażającego niż zwłoki małego buldoga. No i trzeba dociec, kto spośród mieszkańców posiadłości ma złe intencje i dlaczego.

Brzmi to bardzo wporzo, tyle że książka jest rozwleczona, postaci trochę blade (przy możliwościach Akunina, bo wielu pisarzy i tak by takich nie wymyśliło choćby i sto lat myślało), Pelagia ciągle się boi, że popełni grzech i jest trochę denerwująca, z jednej strony ma charakter a z drugiej jest mdła. Książka pełna jest rozważań quasiteologicznych, które może nie są same w sobie wadą, ale jeśli któraś wypowiedź duchownego przybiera formę REGULARNEGO SKRYPTU Z WYKŁADU to już nie jest dobrze. Zresztą nie wiem, ja dość lubię filozofię, ale rozważania o tym, co jest grzechem i co Bóg o czymś myśli zupełnie mnie nie interesują.

Najsłabszy tom z serii i generalnie najbezpieczniej byłoby go przeczytać będąc już zdeklarowanym fanem pisarza. Lub nie czytać, jeśli się już wie, że się go nie lubi, bo po tym tomie na pewno nie będzie lepiej.

Rozpocząwszy trylogię o Pelagii od mało fortunnej strony, czyli od końca, skończyłam czytanie na pierwszym tomie. Mając porównanie z całkiem niezłym tomem trzecim i bardzo dobrym tomem drugim, mogę stwierdzić że seria o Pelagii jest jedyną, której nie poleciłabym bezkrytycznie i bez zastanowienia jak większości tego co napisał Akunin. A gdybym zaczęła znajomość z B.A. od...