Chyba jednak nie chciałabym trafić do Santa Mondega. Miasto, w którym toczy się akcja „Księgi bez tytułu” raczej nie należy do miejscowości wypoczynkowych. Chociaż Festiwal Księżycowy wydaje się być całkiem atrakcyjnym wydarzeniem. Gdyby jeszcze zaprzyjaźnić się z Sanchezem, właścicielem mordowni Tapioca i mieć stylowe wdzianko z kevlaru…No mogło by być ciekawie.

„Księga bez tytułu” zdecydowanie hipnotyzuje. Wartka akcja przykuwa uwagę. Wyraziste postacie budzą zaciekawienie, które dodatkowo podsyca tajemnica Oka Księżyca i tytułowej „Księgi bez tytułu”. Choć brutalnych morderstw jest tu bez liku, krew kapie z sufitu, na podłogach walają się flaki, a język, którym posługują się bohaterowie, jest mocno nieparlamentarny, książkę czyta się bardzo… przyjemnie. Wszelkie wulgaryzmy po prostu są na swoim miejscu i nie rażą.

Nawet nie próbowałam zgadnąć, o co chodzi z Bourbon Kidem, hubalanami i Okiem Księżyca. Autor tak umiejętnie pomieszał wątki, że pozostało mi tylko grzecznie za nim podążać i mieć oczy szeroko otwarte. Rozwiązanie wszystkich zagadek usatysfakcjonowało mnie, choć miałabym jeszcze kilka pytań.

Jeśli ktoś lubi filmy Tarantino, jestem przekonana, że „Księga bez tytułu” mu się spodoba. Ja na pewno będę ją polecać wszystkim moim znajomym, bo jest to jedna z tych książek, przy czytaniu której człowiek po prostu odpoczywa.

Chyba jednak nie chciałabym trafić do Santa Mondega. Miasto, w którym toczy się akcja „Księgi bez tytułu” raczej nie należy do miejscowości wypoczynkowych. Chociaż Festiwal Księżycowy wydaje się być całkiem atrakcyjnym wydarzeniem. Gdyby jeszcze zaprzyjaźnić się z Sanchezem, właścicielem mordowni Tapioca i mieć stylowe wdzianko z kevlaru…No mogło by być ciekawie.

„Księga...