Arcydzieło? Nie powiedziałabym...
Książka warta uwagi? Chyba tak...
Książka na samotny wieczór w sobotę? Tak...

Na uwagę zasługuje na pewno fakt, że tematyka jest trudna. Jakby nie było napisać 240 stron o marszu nie jest łatwo. Faktycznie dość mocno motyw Wielkiego Marszu kojarzy mi się z Igrzyskami Śmierci, oczywiście wątpliwości nie ulega fakt, że King był pierwszy.

Książka opowiada o ludzkiej psychice, ile jesteśmy wstanie zrobić dla mamony, ale też przez strach, wyrzuty sumienia i chęć odpokutowania swoich wcześniejszych czynów.

Warto po nią sięgnąć, bo dzięki niej możemy odpowiedzieć sobie na pytanie czy my byśmy się odważyli wyruszyć w takim marszu, dlaczego, jakbyśmy się zachowali.

Chłopcy podczas drogi słysząc odgłosy karabinów w tych nieludzkich warunkach, kiedy odpoczynek oznacza śmierć, zawiązują przyjaźnie i wspierają się. Poznajemy motywy ich działania, ukryte pragnienia i marzenia.
Mamy możliwość zaobserwować jak człowiek zachowuje się w ekstremalnych warunkach, ale też jak zachowuje się tłum gapiów wyzuty z jakiejkolwiek empatii.

Książka na pewno jedyna w swoim rodzaju.

Arcydzieło? Nie powiedziałabym...
Książka warta uwagi? Chyba tak...
Książka na samotny wieczór w sobotę? Tak...

Na uwagę zasługuje na pewno fakt, że tematyka jest trudna. Jakby nie było napisać 240 stron o marszu nie jest łatwo. Faktycznie dość mocno motyw Wielkiego Marszu kojarzy mi się z Igrzyskami Śmierci, oczywiście wątpliwości nie ulega fakt, że King był...