Po książkę sięgnęłam za namową koleżanki. Rewelacyjne recenzje również były zachęcające.

Muszę przyznać, że dzieło to jest rozczarowaniem roku. Może nawet i dziesięciolecia. Historia miłości młodego chłopaka do nauczycielki jest przedstawiona tak absurdalnie, tak karykaturalnie, że po paru stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt.

Główny bohater w swoim własnym przekonaniu jest wyjątkowy i chętnie demonstruje to czytelnikowi na każdym kroku. Jest jak Midas - czego się nie dotknie, zamienia się w złoto, czy to wypracowanie, czy koncert, czy recytacje na scenie. Powala (w swoim mniemaniu) erudycją , jednocześnie wszystkich niemalże traktując z pogardą. Bohater nie budzi sympatii tylko niechęć i złość. Zamiast błyskotliwego nastolatka mamy denerwującego egotystę, indywiduum, które pozjadało wszystkie rozumy.

Wszystkie jego te talenty (doskonała znajomość francuskiego, literatury klasycznej, historii, rzekłbyś człowiek renesansu), sprawiają, że w żadnym momencie nie mogłam uwierzyć w taką postać. Jakbym - wybaczcie, znak czasu - przeglądała profile znajomych na popularnych portalach społecznościowych, prezentujących lepsze wersje siebie.

Podsumowując - nie polecam.

Po książkę sięgnęłam za namową koleżanki. Rewelacyjne recenzje również były zachęcające.

Muszę przyznać, że dzieło to jest rozczarowaniem roku. Może nawet i dziesięciolecia. Historia miłości młodego chłopaka do nauczycielki jest przedstawiona tak absurdalnie, tak karykaturalnie, że po paru stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt.

Główny bohater w swoim własnym...